Kraków, dnia 25 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.K. na postanowienie [....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 30 września 2009 r. w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
Zgodnie z dyspozycją art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a - wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Z kolei przepis art. 61 § p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).
Zasadą wyrażoną w przepisie art. 61 p.p.s.a. jest wykonalność ostatecznych decyzji organów administracyjnych, także w sytuacji zaskarżenia tej decyzji przez stronę postępowania administracyjnego. Wstrzymanie wykonalności decyzji jest zatem wyjątkiem od tej zasady, który wystąpić może w razie zaistnienia ustawowych przesłanek (faktów) uzasadniających to wstrzymanie i po spełnieniu przez stronę warunków jakie ustawa nakłada na nią, w sytuacji ubiegania się o wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji. Przede wszystkim podkreślić należy, iż wstrzymanie wykonalności decyzji przez sąd administracyjny występuje zawsze na wniosek strony, a co za tym idzie - wykazanie, że istnieją pozytywne przesłanki od których ustawa uzależnia wstrzymanie decyzji przez sąd, spoczywa na stronie która taki wniosek składa.
Strona winna jest wykazać (uprawdopodobnić), że istnieją przesłanki o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. tj., iż w razie wykonania tej decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd wniosek taki może uwzględnić jeżeli po analizie wniosku, wskazanych w nim faktów i okoliczności uprawdopodabniających te fakty ocenia, iż skutki takie mogą faktycznie zaistnieć tj., że w razie wykonania decyzji strona może ponieść znaczne szkody lub decyzja spowoduje nieodwracalne skutki, a jednocześnie w ocenie sądu zachodzi duże prawdopodobieństwo, że skarga strony może być przez sąd uwzględniona.
Nie jest zasadnym natomiast wniosek o wstrzymanie decyzji, w którym strona nie wskazuje jakie to szkody poniesie w razie wykonania tej decyzji czy też jakie nieodwracalne skutki wykonanie decyzji spowoduje, oraz w sposób przekonywujący nie uzasadnia swojego stanowiska uprawdopodabniając te okoliczności. Tym bardziej na uwzględnienie nie zasługuje wniosek, który żadnych wyżej wskazanych elementów nie zawiera. Na poparcie tego stanowiska przytoczyć tu można postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2009 r. II FZ 39/09 w którym sąd ten orzekł, iż postanowienie sądu pierwszej instancji odmawiające, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z powodu braku jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku strony w tym zakresie, należy uznać za zgodne z prawem. Nie można bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (POP 2009/2/143).
W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania sądu, skarżący A.K. złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia [....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 30 września 2009 r. w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Wniosku tego jednak w żaden sposób nie uzasadniła i nie uprawdopodobniła okoliczności które by wniosek ten czyniły zasadnym tj. nie wykazała żadnych faktów które by wskazywały, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje znaczne szkody, czy też nieodwracalne skutki. Tym samym, z przyczyn o których mowa wyżej, wniosek ten na uwzględnienie nie zasługuje
Zważywszy na uwadze powyższe okoliczności, na mocy wyżej przytoczonych przepisów sąd orzekł jak w sentencji.