Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2008r na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu p o s t a n a w i a I. zwolnić skarżącą w ½ części od wpisu sądowego, należnego od złożonej skargi , II. w pozostałej części oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
W dniu [...] kwietnia 2008r. skarżąca M. M. złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] wydaną w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Skarżąca domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na niskie dochody, podeszły wiek, zły stan zdrowia, duże koszty utrzymania i leczenia. Wskazuje, iż miesięczne koszty utrzymania i zakupu leków dla siebie i małżonka wraz z dojazdami do lekarzy wynoszą około 1130 zł.
Zdaniem Sądu, wniosek skarżącej zasługuje w części na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wraz z mężem. Źródłem utrzymania 2 - osobowej rodziny są świadczenia emerytalno - rentowe wnioskodawczyni oraz jej męża wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym w łącznej wysokości 2 480,40 zł.
Z oświadczenia skarżącej znajdującej się w aktach sprawy wynika także, iż posiada ona mieszkanie o pow. 42 m2 oraz 19 arowy ogród w O. Ponadto wykazuje nieruchomość rolną o pow. 11 arów, którą wydzierżawiła i nieruchomość ta przynosi, zgodnie z umową dzierżawy zysk w wysokości 60,00 zł rocznie. Skarżąca nie wykazuje cennych ruchomości ani oszczędności. Skarżąca przedstawia natomiast karty informacyjne ze szpitali poświadczające o złym stanie zdrowia wnioskodawczyni oraz jej męża.
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane osobie, która wykaże, iż nie ma jakichkolwiek dochodów do pokrycia kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.
Użyte w art. 246 ustawy sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, iż znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach - z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony jej możliwości finansowych.