Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.F. na niewykonanie wyroku postanawia: odrzucić skargę
A.F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie "skargę na zaniechanie na podstawie art. 28 kpa", w której domagał się: zasądzenia rekompensaty pieniężnej za naruszenie jego prawa do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie w wysokości 2000 zł na rzecz Domu Dziecka Nr [...] w Z. oraz nałożenia grzywny zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z uwagi na fakt, że ani z treści samej skargi ani z przedłożonych akt administracyjnych nie wynika w sposób jednoznaczny wykonanie jakiego wyroku kwestionuje skarżący, zarządzeniem z [...] maja 2010 r. skarżący został wezwany, aby w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, uzupełnił brak formalny skargi poprzez wskazanie jakiego wyroku (data jego wydania i sygnatura) dotyczy skarga na niewykonanie wyroku.
Wezwanie Sądu zostało skutecznie doręczone skarżącemu 10 czerwca 2010 r. Mimo upływu zakreślonego terminu skarżący nie uzupełnił braku formalnego skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zważył, co następuje:
Skarga do sądu administracyjnego, jako pierwsze pismo strony (skarżącego) w postępowaniu sądowym, powinna czynić zadość wymaganiom formalnym określonym w art. 46 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm; dalej ppsa), a ponadto zawierać elementy określone w art. 57 § 1 ppsa. Zgodnie z art. 57 § 1 pkt 1 skarga powinna zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności. Skarga wniesiona przez A.F. nie czyni zadość wymaganiom zawartym w zacytowanym przepisie.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ppsa Sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanego przepisu należało orzec jak w sentencji.