Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykoniania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Operatora Gazociągów [...] S.A. w [...] na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w [...] Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia [...] marca 2018 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia opłaty stałej za usługi wodne postanawia oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze inicjującej niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne Operator Gazociągów [...] w [...] zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku skarżąca podkreśliła, że naliczona opłata stała w kwocie 7 604,00 zł jest kilkudziesięciokrotnie wyższa od tej jaka winna być prawidłowo naliczona. Wskazana dysproporcja w sposób oczywisty może zachwiać budżetem inwestycji, w ramach której spółka będzie korzystać z poboru wód. Ponadto w przypadku, gdyby naliczane spółce w ramach wielu przedsięwzięć opłaty w sposób nagły i niczym nieusprawiedliwiony zostały drastycznie zwielokrotnione, mogłoby to mieć wpływ na finanse przedsiębiorstwa.
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) - dalej jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części tego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że w art. 61 § 3 p.p.s.a. chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lipca 2012 r. II FZ 456/12 - powołane orzeczenia dostępne są na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Jednocześnie trzeba podkreślić, że to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Okoliczności wskazane we wniosku muszą mieć charakter konkretny i zindywidualizowany, pozwalający ustalić, iż wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do danego wnioskodawcy (postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. II OZ 594/15).
W ocenie Sądu okoliczności tego rodzaju nie zostały przez wnioskodawcę w tej sprawie wykazane. Strona skarżąca jest spółką o kapitale zakładowym sięgającym miliardów złotych (k. 18 akt sądowych). Okoliczność, że zdaniem strony skarżącej wysokość opłaty jest znacznie zawyżona nie uzasadnia przyjęcia, że istnieje zagrożenie dla finansów przedsiębiorstwa, czy też że takie opłaty mogą zachwiać budżetem inwestycji, w ramach której spółka będzie korzystać z poboru wód.
Dodatkowo należy przypomnieć, że w zaskarżonej decyzji należność została rozłożona na cztery raty - po 1 901 zł za kwartał. Na chwilę obecną wymagalna jest tylko pierwsza rata (termin zapłaty: 30 kwietnia 2018 r.), drugą należy zapłacić do 31 lipca 2018 r. Rozprawa w tej sprawie została wyznaczona na dzień 8 sierpnia 2018 r., a więc przed upływem terminu wpłaty trzeciej raty, który przypada na 31 października 2018 r. Zgodnie z art. 152 § 1 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi na akt lub czynność, nie wywołują one skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi inaczej. Jeżeli więc skarga okaże się zasadna, decyzja nie wywoła skutków w zakresie opłaty za trzeci i czwarty kwartał 2018 r. Aktualnie, ewentualne wstrzymanie wykonania decyzji dotyczyłoby praktycznie tylko drugiej raty ustalonej opłaty, a nie całej kwoty 7 604 zł - co tym bardziej trudno uznać za niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Wobec niewykazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.