Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2013r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Starosty W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Starosty W. na postanowienie Wojewody , z dnia 18 kwietnia 2013r., znak [...] w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania postanawia: wniosek oddalić.
Skarżący w skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Wojewody z dnia [...] kwietnia 2013r., znak: [...]utrzymującego w mocy postanowienie Prezydenta Miasta K. z dnia [...] stycznia 2013r. nr[...], w przedmiocie ustalenia kosztów poniesionych w związku z wydaniem decyzji o ustaleniu i wypłacie odszkodowania za nieruchomość nabytą przez Powiat W. na realizację inwestycji drogowej oraz nałożenia na Starostę W. obowiązku zapłaty tego odszkodowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 zm. zm.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody jest utożsamiana z zagrożeniem dla już istniejącej, aktualnej sytuacji ekonomicznej strony postępowania. Trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji lub postanowienia jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy. W obu sytuacjach chodzi o wyjątkowe zagrożenia odpowiadające szczególnej kategorii ochrony tymczasowej strony postępowania. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy utrata przedmiotu świadczenia nie może być zastąpiona jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Podkreślić trzeba, iż wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowo-administracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 ppsa, w myśl którego wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Skoro sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek strony skarżącej to jest ona obowiązana do wykazania, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niej skutki, o których mowa w powołanym art. 61 § 3 ppsa.
Wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia do czasu rozpoznania skargi przez Sąd nie zasługuje na uwzględnienie. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego postanowienia spoczywa na stronie skarżącej. Przepis art. 61 § 3 ww. ustawy zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu nie nakładając obowiązku ich udowodnienia, jednakże uprawdopodobnienie nie może opierać się na samych twierdzeniach strony, do tego powołującej się na przesłanki nie wskazane w ustawie jako uzasadniające wstrzymanie wykonania decyzji. Ciężar uprawdopodobnienia spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń. We wniosku skarżący w żaden sposób nie wskazał w czym miałyby się wyrażać nieodwracalne skutki albo znaczna szkoda. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności. W doktrynie i judykaturze ugruntowany jest pogląd, iż brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienia NSA: z dnia 16 kwietnia 2004r., sygn. akt OZ 22/04, z dnia 30 kwietnia 2004r. sygn. akt OZ 30/04, z dnia 22 grudnia 2004r., sygn. akt OZ 871/04, z dnia 1 czerwca 2004r., sygn. akt OZ 105/04).
We wniosku skarżącego, jako uzasadnienie wstrzymania zaskarżonego postanowienia wskazano, że: "jego realizacja jest w praktyce niemożliwa, ponieważ podmiot na którego nałożono obowiązek zapłaty kosztów postępowania nie posiada osobowości prawnej, a tym samym nie dysponuje środkami finansowymi".
W świetle powołanego wyżej przepisu prawa i wniosku skarżącego w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania ww. orzeczenia. Skarżący nie tylko nie wskazał podstawy prawnej swojego żądania, ale przede wszystkim nie wskazał żadnej ustawowej przesłanki żądając wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia. Nie sposób dociec czy skarżący zarzuca, iż wykonanie zaskarżonego postanowienia spowoduje wyrządzenie mu znacznej szkody, czy też trudne do odwrócenia skutki. Co więcej skarżący we wniosku nie uczynił nic, aby wykazać (uzasadnić), że istotnie zachodzą takie przesłanki do wstrzymania wykonania postanowienia.
W związku z tym na podstawie art. 61 § 3 ww. ustawy orzeczono jak w sentencji postanowienia.