Kraków, 29 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel po rozpoznaniu 29 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. R. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia I. zwolnić skarżącego Z. R. od kosztów sądowych w całości; II. ustanowić dla skarżącego Z. R. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.
Skarżący J. R. [...] kwietnia 2007 r. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym tj. zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w celu sporządzenia skargi kasacyjnej. Skarżący podał, że wraz z małżonką prowadzą wspólne gospodarstwo domowe i uzyskują łącznie miesięczne dochody w wysokości 2.243 zł z tytułu świadczeń emerytalnych. Nie posiadają żadnego majątku, ani żadnych nieruchomości. Skarżący i jego małżonka są osobami niepełnosprawnymi, korzystającymi systematycznie z opieki medycznej.
Zarządzeniem Referendarza Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wezwano skarżącego, aby uzupełnił wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez: wyjaśnienie gdzie mieszka i czyją własność stanowi przedmiotowa nieruchomość, przedłożenie aktualnych odcinków emerytury pobieranej przez skarżącego i jego żonę, udokumentowanie wysokości wydatków ponoszonych na leczenie, udzielenie informacji jakie są inne, poza leczeniem miesięczne wydatki związane z koniecznym utrzymaniem rodziny, wszystko w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania pod rygorem oddalenie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżący w wyznaczonym terminie nie uzupełnił jednak wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Postanowieniem z [...] listopada 2007 r. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy. Postanowienie zostało doręczone skarżącemu [...] grudnia 2007 r.
Sprzeciw od powyższego postanowienia wniósł skarżący [...] stycznia 2008 r., który powołał się na swoją trudną sytuację zdrowotną i materialną. Skarżący przedłożył: karty informacyjne leczenia szpitalnego, z których wynika że cierpi on na liczne schorzenia, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności skarżącego i jego małżonki, faktury za leki oraz rachunki za media. Skarżący podał również, że nie posiada żadnych nieruchomości, a dom w którym mieszka wraz z żoną należy do córki. Natomiast miesięczne wydatki skarżących wynoszą 2.000 zł miesięcznie wraz z kosztem opłacenia osoby opiekującej się.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., w razie skutecznego wniesienia sprzeciwu, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Ponieważ sprzeciw został wniesiony z zachowaniem ustawowego terminu, wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym podlega ponownemu rozpatrzeniu.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym może nastąpić tylko wtedy, jeśli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Podnieść należy, iż co do zasady strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie. Zatem prawo pomocy jako instytucja o charakterze wyjątkowym winno być stosowane jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawcy nie posiadają żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania.
W niniejszej sprawie Sąd uznał, że skarżący, nie posiada wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania oraz zapłacenia wynagrodzenia adwokata. Skarżący jest starszą osobą, schorowaną, przeznaczającą dużą część swojego dochodu na leki i opiekę. W tej sytuacji wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym należało uznać za uzasadniony.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.