Dnia 1 czerwca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia A.M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lutego 2017 r. odrzucające skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 października 2016 r. w sprawie ze skargi A.M. na postanowienie Wojewody [...] z dnia 4 lipca 2016 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia odrzucić zażalenie A.M.
Wyrokiem z dnia 31 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A.M. na postanowienie Wojewody [...] z dnia 4 lipca 2016 r. (znak: [...] ) w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.
Odpis ww. wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 5 stycznia 2017 r. wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej, w tym w szczególności skarżący został pouczony o wymogu sporządzenia skargi kasacyjnej, pod rygorem jej odrzucenia, przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym (tzw. przymus adwokacko-radcowski).
Pismem z dnia 20 stycznia 2017 r. (data stempla pocztowego) A.M. wniósł skargę kasacyjną, osobiście przez siebie podpisaną, od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił sporządzoną osobiście przez skarżącego A.M. skargę kasacyjną z uwagi na niedochowanie przymusu adwokacko-radcowskiego.
Odpis ww. postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącemu w dniu 20 lutego 2017 r. wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia, w tym w szczególności skarżący został pouczony, że zażalenie na to postanowienie powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego (tzw. przymus adwokacko-radcowski).
Pismem z dnia 20 lutego 2017 r. (data stempla pocztowego) A.M. wniósł zażalenie, osobiście przez siebie podpisane, na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie odrzucające skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm. - dalej: p.p.s.a.) zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, przy czym przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się w takim przypadku odpowiednio. Oznacza to, że ustanowionego w ww. przepisie tzw. przymusu adwokacko-radcowskiego nie stosuje się w sytuacji, w której zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną sporządził adwokat, radca prawny, sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Natomiast w określonych w art. 175 § 3 p.p.s.a. kategoriach spraw - z uwagi na odpowiednie stosowanie tego przepisu - zażalenie na takie postanowienie będzie mógł sporządzić doradca podatkowy lub rzecznik patentowy.
Ponadto zgodnie z treścią art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, z wyłączeniem art. 185 § 2 p.p.s.a., a zatem w myśl art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne jak również zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się przy tym, że niezachowanie przymusu adwokacko-radcowskiego w odniesieniu do zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej stanowi brak niepodlegający konwalidacji w trybie art. 49 p.p.s.a., a zatem brak taki należy uznać za nieusuwalny (zob. m.in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2012 r., sygn. akt II OZ 832/12, LEX nr 1252285 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I OZ 169/12, LEX nr 1125367).
W ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie A.M. , pomimo prawidłowego pouczenia o wymogu sporządzenia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną przez adwokata lub radcę prawnego, sporządził i podpisał przedmiotowe zażalenie osobiście, nie posiadając przy tym stosownych uprawnień, o których stanowi art. 175 § 1-3 p.p.s.a., co przesądza o konieczności odrzucenia wniesionego środka zaskarżenia, jako niedopuszczalnego.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.