sygn. akt II SA/Kr 959/05 Kraków, dnia 26 maja 2008 roku POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Firek po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi ze skargi B. T. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...], znak [...] w przedmiocie stwierdzenia wniesienia odwołania z uchybieniem terminu postanawia: przyznać radcy prawnemu E. Z. od Skarbu Państwa-Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącemu z urzędu.
W niniejszej sprawie, toczącej się wskutek skargi B. T. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...], znak [...] w przedmiocie stwierdzenia wniesienia odwołania z uchybieniem terminu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 20 czerwca 2007 roku skargę oddalił. Następnie, postanowieniem tegoż sądu z dnia 30 stycznia 2008 roku, skarżącemu zostało przyznane prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego.
Wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych pełnomocnik- radca prawny E. Z. sporządziła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz wniosła o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącemu z urzędu, oświadczając, iż nie zostały one zapłacone w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, póz. 1270 z późn. zm. - oznaczanej dalej jako p.p.s.a.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2002 roku, Nr 123, póz. 1059 z późn. zm.), koszty pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu ponosi Skarb Państwa.
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. "b" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, póz. 1349 z późn. zm.), jeżeli ten sam radca prawny nie prowadził sprawy przed sądem pierwszej instancji, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej koszty pomocy prawnej przyznaje się w wysokości 75 % minimalnej stawki, o jakiej mowa w § 14 ust. 1 rozporządzenia. Dla postępowania sądowego w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje stawka minimalna wynagrodzenia w kwocie 240 zł (§ 14 ust. 1), a zatem a zatem za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej winno być przyznane wynagrodzenie w wysokości 180 zł.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak na wstępie, za podstawę przyjmując art. 250 p.p.s.a., art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych oraz § 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit. "b" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu