Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na postanowienie SKO w Ł. w przedmiocie zawieszenia postępowania
Sentencja

Dnia 17 sierpnia 2011roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Barbara Rymaszewska po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2011 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi Komitetu A w Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania p o s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6072 Scalenie oraz podział nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Komitet A w Ł. (dalej jako Komitet) zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...]. Wskazanym postanowieniem wydanym na podstawie art. 138 §1 pkt 2 k.p.a. uchyliło postanowienie Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] o zawieszeniu postępowania w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości położonej w Ł. przy ul. A 1-3, 5, al. B 60/62.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę Komitetu postanowieniem z dnia 22 marca 2011 roku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 czerwca 2011 roku uchylił postanowienie WSA w Łodzi z dnia 13 maja 2011 roku, którym odmówiono Komitetowi przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. NSA podkreślił, że Sąd winien ocenić wniosek strony skarżącej w świetle przesłanek, o jakich mowa w art. 246 § 1 p.p.s.a., a więc rozpoznać jako wnioski osób fizycznych, tenże Komitet tworzących.

Zarządzeniem z dnia 15 lipca 2011 roku, doręczonym 1.08.2011r., przesłano A. K., członkowi Komitetu, formularz PPF, celem jego wypełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.

A. K. złożył w dniu 4 sierpnia 2011 roku wypełniony formularz PPF, w którym oświadczył m.in., iż prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną, miesięczne dochody brutto rodziny wnioskodawcy to 4200 złotych, a wnioskodawca posiada m.in. oszczędności ulokowane w banku w kwocie 100 000 złotych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny ( art. 190 p.p.s.a.). Stąd, zgodnie z wytycznymi zawartymi w uzasadnieniu postanowienia NSA z dnia 16 czerwca 2011 roku, wniosek Komitetu o zwolnienie od kosztów sądowych należało rozpoznać jako wniosek osób fizycznych, tenże Komitet tworzących.

Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest ponoszenie przez strony kosztów związanych z ich udziałem w sprawie. Zwolnienie od kosztów sądowych następuje natomiast w drodze wyjątku i odnosi się wyłącznie do sytuacji, w których strona nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania w całości lub też częściowo. Z tych też względów instytucja przyznania prawa pomocy może mieć zastosowanie tylko względem osób znajdujących się w bardzo trudnej sytuacji materialnej, a więc rzeczywiście ubogich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i umożliwiają zaspokojenie tylko podstawowych potrzeb życiowych.

Podstawę sformułowanego przez wnioskodawcę żądania przyznania mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata lub radcy prawnego stanowi art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Jak wynika z tego przepisu ustawodawca uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym - art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.) lub, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym - art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Niewykazanie przez stronę ubiegającą się o przyznanie prawa pomocy przesłanek określonych w art. 246 p.p.s.a. obliguje sąd do odmowy uwzględnienia takiego wniosku. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż w doktrynie postępowania sądowoadministracyjnego przyjmuje się, że strona będąca osobą fizyczną powinna partycypować w kosztach postępowania, jeżeli ma jakiekolwiek środki majątkowe (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz J. P. Tarno. Wydawnictwo Prawnicze. LexisNexis, Warszawa 2004, str. 320).

Z danych o dochodach uzyskiwanych przez wnioskodawcę wynika, że pozostaje on we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną M. J. - K., uzyskują oni miesięczne dochody w wysokości 4.200 zł, ponadto dysponują kwotą 100.000 zł, ulokowaną na koncie bankowym.

Fakty powyższe pozwala przyjąć tezę, iż sytuacja majątkowa wnioskodawcy pozwala mu na poniesienie kosztów sądowych i opłacenie pełnomocnika.

Wobec tego z uwagi na to, że obecna sytuacja materialna wnioskodawcy nie pozwala uznać, iż zostały spełnione przesłanki do uwzględnienia wniosku, należało orzec jak w sentencji z mocy art. 245, art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

m.o.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6072 Scalenie oraz podział nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze