Dnia 30 listopada 2012 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi - Wydział II - Leszek Foryś po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku W.L. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi W.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: 1/ przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego poprzez ustanowienie radcy prawnego; 2/ oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie lf
II SA/Łd 1036/12
Uzasadnienie
W.L. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
Z wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz z oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym wynika, że skarżący jest wdowcem, utrzymuje się z emeryturę w wysokości 1315 zł. Posiada mieszkanie o powierzchni 53,4 m². Skarżący oświadczył również, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem i radcą prawnym.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Problematyka zwolnienia od kosztów sądowych uregulowana jest w Rozdziale 3 Działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a. W art. 239 tego aktu określony został krąg podmiotów podlegających zwolnieniu od kosztów sądowych z mocy ustawy. Zgodnie z pkt 1 lit. a) powołanego przepisu, strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest zasiłek celowy. Stąd też spełnione zostały warunki przewidziane w art. 239 pkt 1 lit. a) wskazywanej ustawy, a wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych nie może zostać uwzględniony, gdyż z mocy ustawy korzysta już ze zwolnienia od konieczności ich poniesienia. Z tego też względu wniosek skarżącego w tym zakresie należało oddalić jako bezzasadny.
Z kolei w myśl art. 262 p.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego za zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie do przepisów art. 243 § 1 i art. 246 § 1 ww. ustawy osobie fizycznej przyznaje się, na jej wniosek, prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Zgodnie zaś z art. 245 § 3 prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m.in. tylko ustanowienie adwokata.
Mając na uwadze sytuację rodzinną oraz materialną, przedstawioną przez skarżącego, za uzasadnione należy uznać przyznanie wnioskodawcy prawa pomocy w części poprzez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Strona w sposób dostateczny wykazała, że zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 i 2, o czym świadczy przede wszystkim sytuacja osobista i materialna, którą kształtują w znacznej niewielkie dochody.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 245 § 3 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. a) i art. 262 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu lf