Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. J. o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata po sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego w sprawie ze skargi A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia : postanawia przyznać A. J. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata. LS
W związku ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego A. J. wystąpił do tut. Sądu z wnioskiem o ustanowienie adwokata. W treści skargi skarżący podniósł, że matka, którą się opiekował, ze swej emerytury utrzymywała nie tylko skarżącego, lecz także jego 2 niepełnoletnich synów (alimenty wynoszą 500 zł miesięcznie).
Jak wynika ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z dwoma synami. Skarżący jest osobą bezrobotną, nie osiąga dochodów, w skład majątku wnioskodawcy i osób pozostających we wspólnym gospodarstwie wchodzi mieszkanie o powierzchni 30 mkw. Strona zadeklarowała, że miesięczne koszty utrzymania to wydatek rzędu 400 zł. Jednocześnie strona nie zadeklarowała posiadania żadnych oszczędności, wartościowych przedmiotów ani papierów wartościowych.
Pismem z dnia 24 lutego 2015 r. skarżący poinformował, że utrzymuje się z oszczędności, zgromadzonych w okresie, kiedy pracował, nie posiada rachunków bankowych, nie posiada zobowiązań.
Postanowieniem z dnia 27 lutego 2015 roku referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Odpis postanowienia doręczono stronie dnia 9 marca 2015 roku.
Pismem z dnia 12 marca 2015 roku skarżący wniósł sprzeciw, w którym podniósł, że jego matka zmarła w dniu 6 listopada 2014 roku. Obecnie skarżący nie może znaleźć pracy, poprzedni pracodawca nie chce go zatrudnić. Skarżący zarejestrował się jako bezrobotny, bez prawa do zasiłku. Oszczędności skarżącego z okresu pracy zostały już całkowicie wyczerpane. Strona zamieszkuje w mieszkaniu brata, który ponosi koszty utrzymania. Skarżący wskazał, że nie ma rachunku bankowego ani zobowiązań, a także nie posiada wartościowych przedmiotów, zaś jego synowie od dłuższego czasu przebywają u swej matki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. W niniejszej sprawie sprzeciw skarżącego został wniesiony w ustawowym terminie, a więc jego konsekwencją jest utrata mocy postanowienia referendarza sądowego z dnia 27 lutego 2015 roku i rozpoznanie wniosku o przyznanie prawa pomocy przez sąd.
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Biorąc pod uwagę całokształt sytuacji przedstawionej przez skarżącego, a zwłaszcza okoliczność, iż skarżący zobowiązany jest płacić alimenty na rzecz niepełnoletnich synów, zaś obecnie jest bezrobotnym, bez prawa do zasiłku i utrzymuje się dzięki znacznej pomocy brata, co ma wpływ na możliwości płatnicze skarżącego, Sąd uznał, iż wniosek A. J. zasługuje na uwzględnienie i przyznał mu prawo pomocy w zakresie częściowym, tj. obejmującym ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Ł.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2, art. 245 § 3 p.p.s.a. orzeczono jak w postanowieniu.
LS