Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w sprawie zwrotu wniosku w sprawie odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości zajętej pod drogę publiczną p o s t a n a w i a: odrzucić skargę. LS
W dniu 9 grudnia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu, skarga J. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] w sprawie zwrotu wniosku w sprawie odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości zajętej pod drogę publiczną.
W wykonaniu zarządzeń Przewodniczącego Wydziału II z dnia 10 grudnia 2014r. strona skarżąca została wezwana do usunięcia braków skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, poprzez uiszczenie wpisu sądowego, podpisanie skargi lub nadesłanie jej podpisanego egzemplarza oraz nadesłanie odpisu skargi podpisanego lub poświadczonego za zgodność z oryginałem.
Przedmiotowe wezwanie doręczono skarżącej w trybie awizo w dniu 30 grudnia 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 46 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - powoływanej dalej jako p.p.s.a.), skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, co oznacza, iż skarga winna zawierać podpis strony lub jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Podpis na skardze jest warunkiem koniecznym pisma i z wyjątkiem sytuacji, gdy strona nie może sama się podpisać (art. 46 § 4 p.p.s.a.) lub ma przedstawiciela ustawowego, pełnomocnika, podpis musi być złożony własnoręcznie przez stronę. Podpis na dokumencie jest poświadczeniem woli lub wiedzy podmiotu, który takie oświadczenie składa i służy identyfikacji takiego podmiotu, stąd nie można przyjąć, iż jedynie wskazanie w nagłówku danych identyfikujących stronę skarżącą jest wystarczające dla przyjęcia, że skarga nie zawiera braków formalnych i spowoduje skuteczne wszczęcie postępowania.
Brak podpisu jest brakiem formalnym skargi, który uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu. Jednocześnie jest to brak, który może zostać usunięty przez stronę na wezwanie, w którym zostanie dokładnie określony termin, w jakim strona winna uzupełnić ten brak oraz pouczenie o skutkach jego nieuzupełnienia we wskazanym terminie (art. 49 § 1 p.p.s.a.).
Z kolei, zgodnie z art. 47 p.p.s.a. do każdego pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Wymóg powyższy uzasadnia fakt, iż w niektórych sprawach sądowoadministracyjnych obok strony skarżącej i organu występują również uczestnicy postępowania na prawach stron (art. 33 p.p.s.a.), którym również doręczana jest wszelka korespondencja, wszelkie wydawane w toku postępowania rozstrzygnięcia, w związku z tym również skarga wszczynająca postępowanie sądowe.
Nadto, stosownie do przepisu art. 220 § 1 p.p.s.a., zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest niepodejmowanie przez sąd żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata we właściwej formie. Do opłat sądowych zaliczamy natomiast wpis i opłatę kancelaryjną, które można uiszczać w kasie właściwego sądu, albo na rachunek bankowy tego sądu. I jak wynika z art. 220 § 3 p.p.s.a. skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd. Istotny jest przy tym sam fakt nieuiszczenia opłaty, przyczyny tego stanu rzeczy pozostają bez znaczenia dla zastosowania dyspozycji art. 220 § 3 p.p.s.a.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy istotne jest, iż jak wynika z akta sądowych, odpis zarządzeń o wezwaniu do usunięcia opisanych braków skargi, doręczono stronie skarżącej, stosownie do art. 73 p.p.s.a., w trybie doręczenia zastępczego (dwukrotne awizo) w dniu 30 grudnia 2014 r. Przyczynę niedoręczenia określono jako "adresata nie zastałem ". Zgodnie bowiem z art. 73 § 4 p.p.s.a., doręczenie pisma, którego nie można było dostarczyć w sposób określony w art. 65 - 72 p.p.s.a., uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu na jaki pismo zostało złożone w placówce pocztowej lub urzędzie gminy.
Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i art. 220 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
LS