Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia A z siedzibą w K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Stowarzyszenia A z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. LS
W dniu 18 grudnia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu, skarga Stowarzyszenia A z siedzibą w K na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia. Formułując szereg wniosków procesowych, strona skarżąca wniosła również o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 - przywoływanej dalej jako: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl zaś art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Istotne jest, iż o wstrzymaniu wykonania aktu można mówić wyłącznie w odniesieniu do rozstrzygnięć administracyjnych, które nadają się do wykonania. Wykonanie aktu administracyjnego oznacza zaś "(...) spowodowanie, sprowadzenie, w sposób dobrowolny lub w trybie przymusowym, takiego stanu w rzeczywistości społecznej, który jest zgodny z treścią aktu. Ten stan w rzeczywistości społecznej, którego spowodowanie nakazuje akt administracyjny, stanowi przedmiot jego wykonania. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest więc każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego do jego wykonania (adresata aktu), polegające na działaniu, zaniechaniu określonego działania, znoszeniu zachowań innych podmiotów, a nawet świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (np. sumy pieniężnej odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość). Akt administracyjny zostaje wykonany, gdy rzeczywisty stan stosunków społecznych odpowiadać będzie stanowisku określonemu w nim jako odpowiedni." (zob. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 295).
Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Nie kwalifikują się do wykonania te spośród aktów prawnych, które dla sprowadzenia stanu prawnego lub faktycznego w nim określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych. W rzeczywistości więc problem wykonania aktu administracji dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki (zob. postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 26 lipca 2005 r., sygn. akt II SA/Gd 396/05 - http://cbois.nsa.gov.pl).
Przedmiotem wniosku Stowarzyszenia A o wstrzymanie wykonania jest decyzja w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia. W ocenie sądu nie budzi wątpliwości, iż decyzja określająca środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia nie stanowi aktu, który dawałby podstawę do rozpoczęcia robót i realizacji inwestycji, a tym samym nie narusza na tym etapie inwestycyjnym żadnych praw strony skarżącej. Decyzja taka jest wydawana we wstępnej fazie postępowania dotyczącego zamierzenia inwestycyjnego i stanowi jedną z przesłanek warunkujących możliwość uzyskania przez inwestora kolejnych decyzji wymaganych przez prawo. To, że postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę poprzedzone jest warunkiem uzyskania decyzji o środowiskowych uregulowaniach zgody na realizuję przedsięwzięcia, nie oznacza wcale, że zaskarżona decyzja prowadzi samoczynnie do wydania decyzji udzielającej pozwolenia na budowę. Nie ma zatem żadnych podstaw, by ocenę wystąpienia niebezpieczeństw, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. odnosić do skutków, jakie mogą wynikać z realizacji inwestycji. Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w judykaturze, chociażby w postanowieniach NSA z dnia 30 grudnia 2014 r., II OZ 1352/14; z dnia 10 grudnia 2014 r., II OZ 1309/14 (http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tej sytuacji sąd, na mocy art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.
LS