Dnia 6 grudnia 2010 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi - Wydział II Agnieszka Grosińska po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku E.K. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi E.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. AG
II SA/Łd 1258/10
U z a s a d n i e n i e
E.K. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych w związku ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji o oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste.
Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Skarżący osiąga dochody z tytułu emerytury w wysokości 1843,32 złotych. Skarżący nie deklaruje posiadania majątku, oszczędności ani papierów wartościowych. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że partycypuje w kosztach utrzymania trzech wnuków - synów zmarłego syna - poprzez dofinansowanie czesnego za studia czy nabywanie odzieży. Resztę dochodów przeznacza na swoje utrzymanie i zakup leków.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
W rozpoznawanej sprawie kwestią wymagającą rozważenia jest prawo strony skarżącej do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Biorąc zaś pod uwagę informacje przedstawione przez skarżącego, należy stwierdzić, iż wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim należało mieć na uwadze, że skarżący jest osobą starszą i uzyskuje dochody jedynie z emerytury. Mimo że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, partycypuje w kosztach utrzymania wnuków - finansując im naukę. Mając zatem na względzie powyższe okoliczności, a także uwzględniając niezbędne wydatki na utrzymanie, należy uznać, że skarżący nie jest w stanie wygospodarować środków niezbędnych do uiszczenia kosztów sądowych.
Wobec powyższego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.
AG