Dnia 29 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2011 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Powiatu [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia podziału nieruchomości postanawia: oddalić wniosek.
Powiat [...] zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia podziału nieruchomości.
W treści skargi strona zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i wyjaśniła, że objęte zakwestionowanym rozstrzygnięciem działki mają stanowić poszerzenie drogi powiatowej. Zaś za działki wydzielone pod drogi publiczne przysługuje byłemu właścicielowi - zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami - odszkodowanie. Strona zatem uznała, że postępowanie w sprawie o podział działek dotyczy obowiązku Powiatu, wobec czego Powiat [...] winien być stroną tego postępowania. Strona skarżąca podkreśliła, iż nie została poinformowana o wszczęciu postępowania ani o zgromadzeniu materiału dowodowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., cytowanej dalej jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Rozstrzygając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Jednakże ustawodawca przewidział również przesłanki negatywne, których istnienie obliguje Sąd do odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu (art. 61 § 3 in fine p.p.s.a.). Powołany przepis zabrania wstrzymania wykonania aktów prawa miejscowego, które weszły w życie oraz aktów lub czynności, których wstrzymanie wykonania wyłącza ustawa szczególna. Z treści powołanego art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, iż chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie pierwotnego stanu.
W literaturze i orzecznictwie problematyki, poświęcono wiele uwagi zagadnieniu nieodwracalnego skutku jako uzasadnionej przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Pod pojęciem tym należy rozumieć, takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego jest niemożliwy, ewentualnie skutek ten może ustąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Skutki te mają przeważnie konsekwencje w sferze finansowej i materialnej, wnioskodawcy. Za przykład niech posłuży decyzja o rozbiórce obiektu budowlanego, trwale związanego z gruntem. Natomiast pod pojęciem szkody majątkowej należy rozumieć taki uszczerbek, który nie będzie mógł być zrekompensowany wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również niemożliwe będzie przywrócenie rzeczy do poprzedniego stanu. Przykładem niech będzie wyegzekwowanie należności pieniężnej skutkującej utratą płynności finansowej i upadłością firmy (B. Dauter. Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego. Warszawa 2011r. Wydanie 3, str. 231-232).
Ponad wszystko podkreślenia wymaga jednak, iż to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą Sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Brak tych elementów wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uniemożliwił dokonanie oceny zaistnienia w przedmiotowej sprawie takich nieodwracalnych skutków. Tym samym stwierdzić należy przyjąć, że strona skarżąca nie wykazała, iż znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, wynikające z art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą zaistnieć w sytuacji nie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Samo powoływanie się na niezgodność z prawem zaskarżonej decyzji nie stanowi podstawy faktycznej uzasadniającej wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w toku postępowania sądowego. Sąd działając z urzędu i badając akta postępowania, również nie doszukał się dowodów wskazujących na wystąpienie podstaw do wstrzymania wykonania decyzji organu odwoławczego.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.
m.ch.