Z uwagi na charakter przedmiotowego wniosku przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania (por. Z. Kmieciak, glosa do postanowienia NSA z dnia 23 stycznia 1997 roku, sygn. akt SA/Rz 1382/96, opubl. OSP 1998/3/54, t. 1).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że zaskarżona decyzja nie może być wstrzymana, bowiem skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] uchylającej decyzję organu I instancji w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Taka decyzja nie wywołuje skutków materialnoprawnych, lecz ma jedynie charakter procesowy, a organy administracji publicznej nie mają możliwości użycia przymusu państwowego do doprowadzenia do stanu zgodnego z treścią zaskarżonej decyzji. Innymi słowy decyzja taka nie może być egzekwowana w postępowaniu egzekucyjnym. Nie powoduje ona powstania żadnych skutków w sferze interesu prawnego strony, nie nakłada na skarżącego nowych praw lub obowiązków, które podlegałyby wykonaniu. Wydanie decyzji w tym przedmiocie nie wiąże się z obowiązkiem działania, zaniechania, czy też nakazem znoszenia zachowania zarówno dla stron, jak również dla innych podmiotów. Zatem decyzja ta nie podlega wykonaniu w rozumieniu art. 61 § 3 P.p.s.a. i nie może do niej mieć zastosowania instytucja wstrzymania wykonania aktu uregulowana w powyższym przepisie. Należy ponownie stanowczo podkreślić, iż instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności dotyczy bowiem jedynie aktów lub czynności, które nadają się do wykonania, bądź dobrowolnie, bądź przymusowo i tego wykonania wymagają (por. postanowienia NSA: z dnia 15 lutego 2010r., sygn. akt II OSK 2059/09; z dnia 3 września 2009r., sygn. akt II OZ 740/09; z dnia 16 listopada 2005r., sygn. akt II OZ 962/05; wszystkie dostępnie w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Należy przy tym także podkreślić, że celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom, a nie ocena legalności decyzji. W związku z tym rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie jest uzależnione od zasadności samej skargi. Rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji abstrahuje od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest bowiem na wstępnym etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania o zasadności skargi.
Na marginesie należy równie podkreślić, iż skarżący nie wskazali żadnych argumentów uzasadniających uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, stosownie do art. 61 § 3 P.p.s.a.
W tej sytuacji, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
a.z.