Dnia 5 kwietnia 2018 roku Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi - Wydział II - Leszek Foryś po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J.P. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...] (znak: [...]) w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy lf
II SA/Łd 249/18
Uzasadnienie
J.P. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o zwolnienie go od kosztów sądowych, w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.
Jak wynika ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżący prowadzi gospodarstwo domowe z żoną. Małżeństwo utrzymuje się z renty żony skarżącego w kwocie 650 zł (skarżący nie osiąga dochodów). Skarżący posiada dom w budowie (160 m2), niespełna 37-metrowe mieszkanie, a także 1,67 ha nieruchomości rolnej oraz oszczędności w wysokości 10 000 zł i papiery wartościowe o wartości 1148,57 zł. W uzasadnieniu wniosku skarżący, wskazując na stałe koszty utrzymania w wysokości 600 zł, stwierdził, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Stanowi ono realizację uprawnień wynikających z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 roku, Nr 61, poz. 284 ze zm.). Wskazać jednak należy, że prawo dostępu do sądu nie ma charakteru absolutnego i może być przedmiotem uzasadnionych prawnie ograniczeń. W przypadku, gdy dostęp jednostki do sądu jest ograniczony, czy to przez działanie prawa, czy faktycznie, ograniczenie tego prawa nie będzie sprzeczne ze wskazanymi wyżej przepisami Konstytucji i Konwencji, gdy ograniczenie dostępu do sądu nie narusza samej istoty tego prawa i gdy zmierza do realizacji uzasadnionego prawnie celu oraz gdy zachowana została rozsądna relacja proporcjonalności pomiędzy stosowanymi środkami a celem, do realizacji którego stosowane środki zmierzały. Stąd ograniczona ilość funduszy publicznych dostępna na udzielanie pomocy prawnej sprawia, że koniecznością systemu wymiaru sprawiedliwości jest przyjęcie procedury selekcji, a sposób, w jaki ta procedura funkcjonuje w poszczególnych sprawach, winien być pozbawiony arbitralności lub dysproporcjonalności i nie powinien rzutować na istotę prawa dostępu do sądu (por. wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 16 lipca 2002 roku w sprawie P., C. i S. vs. Wielka Brytania nr 56547/00, Lex nr 75481).
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 pkt 2 uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).