Dnia 10 lipca 2013 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi - Wydział II - Leszek Foryś po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A. i P. L. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi A. i P. L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia żądania uzupełnienia postanowienia postanawia odmówić skarżącym przyznania prawa pomocy. lf
II SA/Łd 335/13
Uzasadnienie
A. i P. L. zwrócili się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o zwolnienie ich od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika, w sprawie z ich skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia żądania uzupełnienia postanowienia.
Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy prowadzą gospodarstwo domowe gospodarstwo domowe z dwiema niepełnoletnimi, uczącymi się córkami. Skarżący jest obecnie jedynym żywicielem rodziny, otrzymuje 700 zł zasiłku chorobowego z ZUS. Skarżąca prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 1,26 ha oraz zajmuje się córkami. Jedynym majątkiem skarżących, oprócz gospodarstwa rolnego, jest dom o powierzchni 200 m². Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący podali, że z uwagi na brak dochodów P.L. wyjechał za granicę w poszukiwaniu pracy.
Z uwagi na fakt, że oświadczenie skarżących okazało się niewystarczające do oceny ich rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych, zarządzeniem referendarza sądowego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 czerwca 2013 r. skarżący zostali wezwani do złożenia:
- odpisów zeznań rocznych o wysokości dochodów osiągniętych przez skarżących w 2011 r. i w 2012 r.,
- wyciągów i wykazów z posiadanych przez skarżących rachunków i lokat bankowych z okresu ostatnich trzech miesięcy;
- wyjaśnienia, czy skarżący nadal posiadają samochód osobowy, zakupiony na kredyt z miesięczną ratą 700 zł, a także - jak przebiega spłata 50 000 zł kredytu zaciągniętego na budowę domu, o czym Sąd posiada informacje z urzędu z akt sprawy o sygn. akt II SA/Łd 820/11; jeśli wciąż są właścicielami samochodu - zobowiązać skarżących do podania aktualnego salda kredytu, a także podania aktualnego salda kredytu hipotecznego, wysokości miesięcznych rat oraz okresu pozostałego do spłaty; jeśli zaś nie są już właścicielami auta- zobowiązać skarżących do podania wszystkich okoliczności związanych z tym faktem,
- w terminie 14 dni pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie skarżący podali, że w zakreślonym terminie nie będą mogli złożyć odpisów zeznań rocznych, jak też dokumentów bankowych. Dodali, że zakupiony na kredyt samochód jest własnością banku, a kredyt na dom wciąż jest spłacany.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, która ma na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Stanowi ono realizację uprawnień wynikających z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 roku, Nr 61, poz. 284 ze zm.). Wskazać jednak należy, iż prawo dostępu do sądu nie ma charakteru absolutnego i może być przedmiotem uzasadnionych prawnie ograniczeń. W przypadku, gdy dostęp jednostki do sądu jest ograniczony, czy to przez działanie prawa, czy faktycznie, ograniczenie tego prawa nie będzie sprzeczne ze wskazanymi wyżej przepisami Konstytucji i Konwencji, gdy ograniczenie dostępu do sądu nie narusza samej istoty tego prawa i gdy zmierza do realizacji uzasadnionego prawnie celu oraz gdy zachowana została rozsądna relacja proporcjonalności pomiędzy stosowanymi środkami a celem, do realizacji którego stosowane środki zmierzały. Stąd ograniczona ilość funduszy publicznych dostępna na udzielanie pomocy prawnej sprawia, że koniecznością systemu wymiaru sprawiedliwości jest przyjęcie procedury selekcji, a sposób, w jaki ta procedura funkcjonuje w poszczególnych sprawach, winien być pozbawiony arbitralności lub dysproporcjonalności i nie powinien rzutować na istotę prawa dostępu do sądu (por. wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 16 lipca 2002 roku w sprawie P., C. i S. vs. Wielka Brytania nr 56547/00, dostępny w Systemie Informacji Prawnej LEX, Lex nr 75481).