Dnia 14 maja 2013 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale II - Agnieszka Grosińska po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A.M. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. AG
II SA/Łd 355/13
Uzasadnienie
A.M. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego skarżąca wystąpiła o zwolnienie od kosztów sądowych. Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym wynika, że skarżąca ma na utrzymaniu 17-letniego syna, ucznia LO. Rodzina utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę skarżącej w wysokości 800 zł oraz alimentów syna w kwocie 400 zł. Strona posiada mieszkanie o powierzchni 62 mkw. Skarżąca wskazała, że na utrzymanie mieszkania ponosi wydatki w łącznej kwocie 654 zł miesięcznie, reszta dochodów przeznaczona jest na zakup żywności i środków czystości. Strona nie zadeklarowała posiadania oszczędności ani wartościowych przedmiotów, jak również oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem ani radcą prawnym.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Mając na uwadze sytuację przedstawioną przez skarżącą uznać należało, iż wniosek zasługuje na uwzględnienie. Biorąc pod uwagę wysokość dochodu, uprawnione jest twierdzenie, iż skarżąca nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż postanowienie o przyznaniu prawa pomocy wywołuje skutki od daty skutecznego wystąpienia z wnioskiem o prawo pomocy i nie działa wstecz.
Wobec powyższego na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.
AG