Dnia 4 czerwca 2012 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale II - Leszek Foryś po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Z.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z.K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanawia odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy lf
II SA/Łd 408/12
Uzasadnienie
Z.K. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o zwolnienie go od kosztów sądowych, w sprawie z jego skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia utrzymującego w mocy postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania dotyczącego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności gruntu.
Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym wynika, że Z. K. prowadzi gospodarstwo domowe z żoną M.P.-K., mimo że okoliczności zmusiły ich do mieszkania oddzielnie. Skarżący posiada dwupokojowe mieszkanie oraz 45-metrowy domek (są żoną jego współwłaścicielami z innym małżeństwem) i 115-metrową działkę. Skarżący utrzymuje się z emerytury w wysokości 1750 zł, a jego żona otrzymuje emeryturę w kwocie 1100 zł. W uzasadnieniu wniosku podał, że uiszczenie 200 zł wpisu sądowego byłoby znacznym uszczerbkiem, zwłaszcza przy coraz wyższych wydatkach na leczenie.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Z treści przepisów art. 243 § 1, art. 244 § 1, art. 245, art. 246 oraz art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270), dalej p.p.s.a., wynika, że osobie fizycznej może być przyznane na jej wniosek prawo pomocy w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie na urzędowym formularzu stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Od Sądu zależy uznanie oświadczenia za wystarczające dla przyznania prawa pomocy we wskazanym zakresie.
Warunkiem przyznania stronie prawa pomocy jest wykazanie przez nią, że występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie. W interesie skarżącego leży zatem przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej. Ocena sytuacji materialnej nie sprowadza się tylko do stwierdzenia, że skarżący uzyskuje lub nie uzyskuje dochodów, ale również polega na zbadaniu, czy posiada on majątek oraz czy posiada obiektywnie rozumianą zdolność do zdobycia potrzebnych środków finansowych.
W tej sytuacji uznać należało, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie referendarza sądowego dochody osiągane przez skarżącego i jego żonę (łącznie 2850 zł), w zestawieniu z wysokością wpisu sądowego od skargi (200 zł) oraz kwotą ewentualnych i przyszłych kosztów sądowych (opłata kancelaryjna za odpis wyroku wraz z uzasadnieniem, w przypadku oddalenia skargi, wynosi 100 zł, tyle samo ewentualny wpis od skargi kasacyjnej), pozwalają na ich pokrycie. Tym bardziej, że skarżący nie wskazał na żadne szczególne okoliczności pozwalające przyjąć, że znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej.
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Stanowi ono realizację uprawnień wynikających z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Konwencji o ochronie prawa człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 roku, Nr 61, poz. 284 ze zm.).