Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w Wydziale II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2011r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółdzielni A w Ł. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Spółdzielni A w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie aktualizacji wysokości opłaty rocznej za użytkowanie nieruchomości gruntowej postanawia - odmówić wstrzymania wykonanie zaskarżonej decyzji. A.D.
Spółdzielnia A w Ł. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...].
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Ł. z dnia [...] o ustaleniu nowej wysokości opłaty rocznej w kwocie 9.994 zł za użytkowanie nieruchomości gruntowej, oznaczonej nr ewid. [...] o powierzchni 4613 m2 położonej w Ł. przy ul. A 1 oddanej w użytkowanie na rzecz skarżącej spółdzielni - w części dotyczącej terminu obowiązywania nowej opłaty i w tym zakresie orzekło, iż nowa opłata obowiązuje od dnia 1 stycznia 2011r. oraz utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji w pozostałym zakresie.
W skardze na powyższą decyzję skarżąca spółdzielnia wniosła również o wstrzymanie jej wykonania do czasu prawomocnego i ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. Uzasadniając wniosek skarżąca spółdzielnia wywodziła, iż skoro zaskarżona decyzja została jej doręczona w dniu 14 lutego 2011r., to nowa stawka winna obowiązywać od nowego roku po uprawomocnieniu się decyzji. Uiszczenie opłaty ustalonej bez podstawy prawnej w wysokości 5 % wartości ceny utrudniłoby jej prowadzenie działalności gospodarczej poprzez wycofanie środków finansowych z obrotu i tracenie marży handlowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
Jednakże stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Podstawową przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest więc istniejące realnie niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004r., sygn. akt GZ 138/04 - nie publikowane). Omawiana instytucja ma zatem na celu ochronę strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Jednocześnie przepis ten zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając jednak obowiązku ich udowodnienia, a jedynie uprawdopodobnienia. Ciężar uprawdopodobnienia powyższych okoliczności, tj. przedstawienia we wniosku konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków, spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swych twierdzeń. W jej interesie leży zatem takie sformułowanie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności i jego uzasadnienie, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zaistnienie przesłanek wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć natomiast jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008r., sygn. akt II OZ 766/08, dostępny w Systemie Informacji Prawnej LEX, Lex nr 493672). Wskazać przy tym trzeba, iż rozpatrując wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie dokonuje wówczas oceny zasadności skargi, gdyż ustawa normująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera regulacji umożliwiającej zastosowanie omawianej instytucji w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości zaskarżonego aktu lub czynności (por. np. postanowienia NSA: z dnia 6 lutego 2008r., I OZ 47/08; z dnia 1 kwietnia 2008r., I OZ 209/08; z dnia 3 lipca 2008r., I OZ 493/08; z dnia 18 czerwca 2008r., I OZ 386/08; z dnia 13 czerwca 2008r., I OZ 410/08 - dostępne w internetowej bazie orzeczeń pod adresem: orzeczenia.nsa.gov.pl oraz postanowienie NSA z dnia 16 czerwca 2005r., II OZ 513/05 - nie publikowane). Oceny takiej sąd administracyjny dokonuje bowiem dopiero wydając wyrok w rozpatrywanej sprawie (art. 132 p.p.s.a.). W związku z tym, samo ogólnikowe powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia w stopniu uzasadniającym uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia.