Wniosek o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skarg K. N. i P. N. na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie pozwolenia na rozbiórkę
Sentencja

Dnia 7 marca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat A. K. o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skarg K. N. i P. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozwolenia na rozbiórkę postanawia : przyznać i nakazać wypłatę z funduszu Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi kwotę wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w wysokości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, na rzecz adwokat A. K., prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł., przy ul. A . a.bł.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 października 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskutek skarg K. N. i P. N. uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] wraz z poprzedzającą ją decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...], którą pozwolono M. S. na rozbiórkę budynku mieszkalnego wielorodzinnego na terenie nieruchomości położonej przy ul. A 8 w P..

Od powyższego wyroku w dniu 6 grudnia 2012 roku Wojewoda [...] wniósł skargę kasacyjną.

Następnie skarżący P. N. wniósł o przyznania prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata, a postanowieniem referendarza sądowego z dnia [...] wniosek ów został uwzględniony.

W dniu 30 stycznia 2013 roku (data nadania) pełnomocnik P. N., ustanowiony z urzędu adwokat A. K., złożyła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego na wstępie wyroku wraz z wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie tejże opinii. Jednocześnie oświadczyła, że koszty udzielonej skarżącemu pomocy prawnej nie zostały opłacone w całości ani w części.

Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi odmówił przyznania pełnomocnikowi skarżącego wnioskowanego wynagrodzenia.

Od powyższego postanowienia adwokat A. K. wniosła sprzeciw, podważając zasadność zajętego w nim stanowiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Na wstępie stwierdzić należy, że na skutek wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia [...], postanowienie to utraciło moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym (art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a.

Zgodnie z dyspozycją art. 250 p.p.s.a., wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków. Do czynności, o których mowa we wskazanej regulacji prawnej, należy także sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.

Stosownie bowiem do treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 roku nr 163, poz. 1348 ze zm.), stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi obejmują także stawkę za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stawka ta, w myśl powołanego przepisu, wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.

Zatem w niniejszej sprawie kwota, którą należy przyznać adwokatowi, wynosi 75 % stawki minimalnej (240 zł), czyli 180 zł. Powyższa kwota została zwiększona o należny podatek od towarów i usług na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia, w związku z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 roku, nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Wobec powyższego należało orzec jak w postanowieniu.

a.bł.

Strona 1/1