Dnia 15 czerwca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Burmistrza Gminy i Miasta S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia postanawia: odrzucić skargę. j.m.
Skargą z dnia 24 kwietnia 2012r. Burmistrz Gminy i Miasta S. zaskarżył do sądu administracyjnego postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] uchylające w całości postanowienie Burmistrza Gminy i Miasta S. z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. wniosło o odrzucenie skargi. W ocenie organu odwoławczego Burmistrz Gminy i Miasta S., który był jednocześnie organem orzekającym w przedmiotowej sprawie w pierwszej instancji, pozbawiony jest legitymacji skargowej określonej w art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., nr 270, w skrócie p.p.s.a.). Wyłączona jest bowiem możliwość dochodzenia przez organ jednostki samorządu terytorialnego, właściwy do orzekania w formie decyzji administracyjnej (odpowiednio w formie postanowienia) w sprawie indywidualnej stanowiącej przedmiot skargi, jej interesu prawnego w trybie postępowania sądowo administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 50 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym (§ 1), jak również inny podmiot, któremu ustawy szczególne przyznają prawo do wniesienia skargi (§ 2).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym organ administracji publicznej, który wydał w pierwszej instancji decyzję administracyjną w sprawie wyrażając interes publiczny (np. wójt gminy jako organ wykonawczy gminy i zarazem reprezentujący ją na zewnątrz) nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na ostateczne rozstrzygnięcie wydane w tym postępowaniu w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia. Organ powołany do wydania decyzji (postanowienia) w postępowaniu administracyjnym nie może być jednocześnie stroną tego postępowania, reprezentującą w nim własne interesy. Nie jest zatem do przyjęcia sytuacja, w której organ administracji publicznej, w zależności od etapu będącej w toku sprawy z zakresu administracji publicznej, zajmował różną pozycję - raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania (por. postanowienia NSA z dnia 28 grudnia 2010r., sygn. akt II FSK 2404/10; z dnia 24 marca 2006r., sygn. akt I OSK 249/06 - dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Podzielić również należy wyrażony w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2000r., OPK 14/00 (ONSA 2001, nr 1, poz. 17) oraz z dnia 19 maja 2003r., OPS 1/03 (ONSA 2003, nr 4, poz. 115) pogląd, że rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym jest wyznaczona przepisami prawa pozytywnego. Może być ona - jako osoba prawna - stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego przyznają stronom postępowania administracyjnego. Ustawa może jednak organowi jednostki samorządu terytorialnego wyznaczyć rolę organu administracji publicznej rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 K.p.a. Wtedy będzie on "bronił" interesu jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Z tego względu powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to w na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego.
W świetle powyższych rozważań Burmistrz Gminy i Miasta S., który jako organ I instancji wydał postanowienie w sprawie indywidualnej, ponieważ występuje w charakterze organu administracji publicznej, nie ma w związku z tym własnego interesu prawnego we wniesieniu skargi na decyzję organu odwoławczego. Burmistrz jest organem gminy, który działa jedynie w granicach i na mocy przyznanych mu ustawowo kompetencji, nie zaś jako podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku prawnego dotyczy postępowanie (por. postanowienie WSA w Szczecienie z dnia 18 maja 2010r., sygn. II SA/Sz 383/10 - dostępne w CBOSA).
Z tych wszystkich względów Sąd, na podstawie przepisu art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.
j.m.
-----------------------
3