Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w Ł. w przedmiocie stwierdzenia za niezasadne zażalenia na bezczynność Prezydenta Miasta P.
Sentencja

Dnia 11 lipca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia za niezasadne zażalenia na bezczynność Prezydenta Miasta P. postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W. R. zaskarżył postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...], którym stwierdzono niezasadność zażalenia na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie usunięcia podstopień i zablokowania odpływu wody na nieruchomości położonej w P., przy ulicy A 61, na działce oznaczonej nr 137.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, ze względu na niezaskarżalność wydanego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, póz. 270), dalej: p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg, m.in. na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 2 i 3).

Bezspornym w sprawie jest to, że skarga dotyczy postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego wydane na postawie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 roku, Nr 98, póz. 1071 ze zm.), dalej K.p.a., którym uznano zażalenie strony na bezczynność prezydenta Miasta Pabianic za nieuzasadnione.

W myśl art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia v- wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.

Na postanowienie wydane w wyniku zażalenia wniesionego w trybie przewidzianym w art. 37 § 1 K.p.a. nie służy zażalenie. Postanowienie wydane w związku z rozpoznaniem wniesionego przez stronę zażalenia nie należy do postanowień kończących postępowania w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Nie jest to bowiem postanowienie o stwierdzeniu niedopuszczalności odwołania, ani postanowienie o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania bądź też postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W żadnym razie nie można też uznać, że postanowienie wydane w oparciu o art. 37 K.p.a. jest postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty, skoro jego celem jest spowodowanie jedynie, aby tego rodzaju rozstrzygnięcie zostało podjęte. Stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 § 1 K.p.a. ma charakter wpadkowy (incydentalny) i przybiera formę postanowienia, na które stronie nie przysługuje prawo wniesienia zażalenia, a w konsekwencji także skarga do sądu (zob. T. Woś, Hanna Knysiak-Molczyk, Marta Romańska; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008, s. 100).

Należy zwrócić uwagę, że wydanie postanowienia w wyniku wniesienia zażalenia w trybie art. 37 K.p.a. nie pozbawia strony prawa wniesienia skargi na bezczynność organu, a wręcz przeciwnie, jest warunkiem wniesienia tego rodzaju skargi. Natomiast o jej zasadności lub bezzasadności, a w konsekwencji także trafności wydania postanowienia w związku ze złożonym uprzednio zażaleniem w trybie 37 K.p.a. rozstrzyga sąd administracyjny. Jednak warunkiem rozpoznania sprawy przez sąd jest wniesienie skargi, o której stanowi art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. Bezspornym zaś jest, że strona skarżąca w rozpoznawanej sprawie tego rodzaju skargi nie złożyła.

W tej sytuacji skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 p.p.s.a.

a.tp.

Strona 1/1