Dnia 22 września 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska po rozpoznaniu w dniu 22 września 2020 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Miasta P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie jednorazowej opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności udziału w nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi - na rzecz Miasta P. kwotę 100 (sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi, zaksięgowaną 3 sierpnia 2020 roku, pod pozycją [...]. A. P.
Miasto P. zaskarżyło do sądu administracyjnego decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z [...] r., nr [...], w przedmiocie jednorazowej opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności udziału w nieruchomości.
Pełnomocnik Miasta P., działający z upoważnienia udzielonego przez Wiceprezydenta Miasta, uzasadnił interes prawy skarżącego tym, że jest on beneficjentem opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, a więc ustalenie opłaty na poziomie jak w skarżonej decyzji prowadzi do uszczuplenia dochodów skarżącego. Podstawą prawną interesu prawnego skarżącego do wniesienia skargi jest art. 7 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 1 pkt 2, ust. 4 i ust. 5 z 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 139 ze zm.) oraz wydana na tej podstawie uchwała Rady Miasta P. nr [...] z [...] 2018 r. (§1, §2 i § 3) - Dz. Urz. Województwa [...] z [...] 2019 r. poz. [...] - oraz uchwała Rady Miasta P. [...] z [...] 2019 r. ( Dz. Urz. Województwa [...] z [...] 2020 r., poz. [...]).
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o odrzucenie skargi.
Kolegium wyjaśniło, że decyzją z [...] r., nr [...], Prezydent Miasta P. orzekł, że należna jednorazowa opłata z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności udziału w nieruchomości położonej przy ul. A 12 w P., oznaczonej jako działka nr 2/476 o pow. 0,1209 ha, związanego z prawem własności lokalu mieszkalnego nr 23, wynosi 697,12 zł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu odwołania S. R. i E. R., zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...], uchyliło w całości ww. decyzję organu I instancji i ustaliło S. i E. małż. R. jednorazową opłatę w kwocie 17,43 zł (uwzględniając bonifikatę w wysokości 99 %).
Dalej Kolegium wskazało, że stosownie do art. 50 § 1 i § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) - w skrócie: "p.p.s.a." - postępowanie sądowoadministracyjne może być wszczęte jedynie na żądanie legitymowanego podmiotu.
Następnie Kolegium odwołało się do uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 maja 2003 r., sygn. akt OPS 1/03 oraz licznego orzecznictwa sądów administracyjnych, z których wynikało, że powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy sądowoadministracyjnego. Postępowanie sądowoadministracyjne może być uruchomione tylko z inicjatywy podmiotu pozostającego poza systemem organów, których działalność ma podlegać kontroli przez sąd administracyjny.
Kolegium zauważyło, że w orzecznictwie sądowym utrwalone jest stanowisko, że organ administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, nie jest i nie może być w tej samej sprawie stroną postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego. Naruszałoby to regułę, zgodnie z którą role strony i sędziego w konkretnym przypadku są niepołączalne. Taka pozycja organu, jako dysponenta władztwa publicznego zapobiega równoczesnemu występowaniu w charakterze strony kierującej się własnym interesem i zabiegającej o uzyskanie korzystnej dla siebie decyzji oraz w roku organu orzeczniczego, mającego obowiązek zachowania bezstronności.