30 września 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Asesor WSA Anna Dębowska po rozpoznaniu 30 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Miasta P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności części nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz skarżącego Miasta P. kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi, zaksięgowaną 24 sierpnia 2020 r. pod poz. [...]. a.tp.
Decyzją z [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławczego w P. uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta P. z [...], nr [...], znak: [...], którą orzeczono, że jednorazowa opłata za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności dla 1/3 części udziału 4817/215830 w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym, położonej przy ul. A 30, oznaczonej w obrębie [...] jako działka nr 144/14, objętej księgą wieczystą KW nr [...], o pow. 0,2790 ha, związanego z prawem własności lokalu mieszkalnego nr [...], objętego księgą wieczystą KW nr [...] wynosi 401,76 zł i ustaliło J.Z. jednorazową opłatę w kwocie 10,04 zł z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności 1/3 części udziału wynoszącego 4817/215830 części w wskazanej wyżej nieruchomości (uwzględniając bonifikatę w wysokości 99%).
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożyło Miasto P.
W uzasadnieniu podniesiono, że interes prawny skarżącego wynika z tego, że jest on beneficjentem opłat z tytułu przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności. Ustalenie opłaty na poziomie, jak w zaskarżonej decyzji, prowadzi do uszczuplenia dochodów skarżącego. Podstawą prawną do wniesienia skargi jest art. 7 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 1 pkt 2, ust. 4 i 5 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa własności w prawo własności (Dz. U. poz. 139 ze zm.) oraz wydane na tej podstawie uchwały Rady Miasta P. nr [...] z [...] (Dz. Urz. Województwa [...] z dnia [...], poz. [...]), nr [...] z dnia [...]. (Dz. Urz. Województwa [...] z dnia [...], poz. [...]) oraz nr [...] z [...] (Dz. Urz. Województwa [...] z dnia [...], poz. [...]).
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jej odrzucenie.
W uzasadnieniu organ administracji powołując się na uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 maja 2003 r., OPS 1/03 oraz orzecznictwo sądów administracyjnych stwierdził, że Miasto P. nie ma legitymacji procesowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Miasto P. nie było adresatem zaskarżonej decyzji. Jego organ (Prezydent Miasta P.) działał jako organ administracji pierwszej instancji. Nie zmienia tego okoliczność, że skarżący jest beneficjentem opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przed merytorycznym rozpoznaniem skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada z urzędu jej dopuszczalność. Ustala, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do odrzucenia skargi, jakie zostały enumeratywnie wymienione w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Zgodnie z art. 58 § 1 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę: jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego (pkt 1); wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia (pkt 2); gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi (pkt 3); jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona (pkt 4); jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie (pkt 5); jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego (pkt 5a); jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne (pkt 6).