Dnia 19 lipca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2011 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Starosty [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Starosty [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zezwolenia na usunięcie drzewa p o s t a n a w i a: oddalić wniosek.
Starosta [...] zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zezwolenia na usunięcie drzewa. W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zauważyć należy, iż przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie.
Oceniając przedmiotowy wniosek stwierdzić należy, że zaskarżony akt nie nadaje się do wykonania. Strona skarżąca wniosła bowiem o wstrzymanie wykonania decyzji uchylającej decyzję organu pierwszej instancji i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia temuż organowi.
Wydana na postawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) decyzja nie nakłada na strony postępowania żadnych obowiązków, ani nie nadaje jakichkolwiek uprawnień. Nie może zatem spowodować niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, o których to okolicznościach jest mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Zauważyć przy tym należy, że zaskarżona decyzja jest orzeczeniem kasacyjnym, jedynym więc skutkiem jaki wywołuje, jest eliminacja z obrotu prawnego decyzji organu pierwszej instancji. Zaś decyzja wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy przez organ pierwszej instancji nie podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania (art. 130 § 1 k.p.a.), ponadto wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji (art. 130 § 2 k.p.a). W tych okolicznościach nie sposób uznać, że mogłyby wystąpić okoliczności o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Konkludując wskazać należy, że choć zaskarżona decyzja wywołuje określone skutki procesowe w postaci konieczności podjęcia przez organ administracyjny pierwszej instancji ponownego postępowania w sprawie to jednak nie można przyjąć, aby brak wstrzymania zaskarżonej decyzji naraził bezpośrednio stroną skarżącą na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.
m.o.