Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. R. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn.akt II SA/Łd 722/14 w sprawie ze skargi W. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji p o s t a n a w i a: odmówić wykładni wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn.akt II SA/Łd 722/14. a.bł.
Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi W. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, oddalił skargę.
W dniu 4 lutego 2015 r. skarżący wystąpił na piśmie o wykładnię wyroku z dnia 9 stycznia 2015 r. poprzez wyjaśnienie czego dotyczy decyzja w sprawie stwierdzenia jej nieważności, w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania, w odniesieniu do którego to postępowania oddalono skargę skarżącego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...]. W ocenie strony opisana wątpliwość zawarta w sentencji wyroku z dnia 9 stycznia 2015 r. wymaga wyjaśnienia dla potrzeb zastosowania treści wymogów wynikających z art. 171 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a także dla zastosowania środków odwoławczych przewidzianych w dziale IV tej ustawy.
W kolejnym piśmie z dnia 10 lutego 2015 r. skarżący dodał, iż wnosi o wykładnię czego dotyczą ostateczna decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] i poprzedzają ją decyzja Wójta Gminy L. z dnia [...] wymienione w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 stycznia 2015 r. na stronie pierwszej oraz na stronie piątej po stwierdzeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje. Nadto o wykładnie na czym polega zasadność odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności spornego aktu na podstawie art. 61a k.p.a. wyrażona na stronie siódmej uzasadnienia wyroku, przy jednoczesnym stwierdzeniu na stronie ósmej uzasadnienia, że regulacja art. 61a k.p.a. ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy podanie jednostki ma na celu zainicjowanie nowego postępowania w określonej sprawie administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 k.p.a., które jednak nie może zostać skutecznie uruchomione ze względu na istniejące przeszkody o charakterze przedmiotowym bądź podmiotowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 158 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej p.p.s.a.) sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści, a postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
W doktrynie, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, utrwalony jest pogląd, że w trybie wykładni nie rozstrzyga się o wszystkich wątpliwościach, jakie strona powzięła wobec treści wyroku, lecz muszą to być wątpliwości związane z niejasnym rozstrzygnięciem, zakresem powagi rzeczy osądzonej lub wykonalnością wyroku (postanowienie NSA z dnia 26 lipca 2001 r., II SAB 57/98).
Przedmiotem wykładni może być zarówno sentencja, jak i jego uzasadnienie, zaś potrzeba jej dokonania zachodzi w sytuacji, gdy treść orzeczenia jest sformułowana w sposób niejasny, a wykładnia ma na celu wyjaśnienie wątpliwości, jakie mogą powstać przy wykonywaniu wyroku, bądź też co do innych skutków orzeczenia, np. zakresu powagi rzeczy osądzonej. Wykładnia wyroku, może mieć miejsce tylko wówczas, gdy zachodzą wątpliwości co do treści wyroku i jest on sformułowany w sposób niejasny. Wykładnia wyroku nie może prowadzić do uzupełnienia podjętego rozstrzygnięcia przez poszerzenie go o inne elementy, ani też do formułowania przez sąd dodatkowych motywów podjętego rozstrzygnięcia lub modyfikacji motywów poprzednio wskazanych. Przedmiotem wykładni mogą być jedynie rzeczywiste wątpliwości co do istoty rozstrzygnięcia zawartego w sentencji orzeczenia, a nie udzielanie odpowiedzi na kreowane przez stronę pytania; za szczególnie pozbawione podstaw prawnych uważa się domaganie się przez stronę dokonania wykładni wyroku stanowiące w istocie polemikę z odmiennym, niż oczekiwała strona, stanowiskiem sądu zaprezentowanym w orzeczeniu (postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2014 r., IV SAB/Po 133/13 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).