Wniosek w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2015r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. G. i J. G. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] w sprawie ze skargi I. G. i J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji. a.bł.

Uzasadnienie

I. G. i J. G. wnieśli do sądu administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej. W treści skargi zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] ustalającej opłatę adiacencką. Skarżący wskazali, że zgodnie z wyżej wymienioną decyzją opłata adiacencka została naliczona w kwocie 13.770 zł i nie posiadają środków finansowych, aby uiścić tę opłatę. Jednocześnie podnieśli, że sam proces naliczenia opłaty, jak i jej wysokość budzi wątpliwości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zgodnie natomiast z art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi może on na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Zgodnie z orzecznictwem sądowoadministracyjnym znaczną szkodę należy interpretować jako taką szkodę majątkową lub niemajątkową, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił (vide postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 marca 2011r. w sprawie o sygn. akt II GSK 330/11, z dnia 20 stycznia 2012r. w sprawie o sygn. akt II FZ 819/11, z dnia 19 maja 2011r. w sprawie o sygn. akt I OZ 358/11, z dnia 2 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt II GZ 796/14, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Podkreślić należy, że warunkiem wydania przez sąd administracyjny postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających ziszczenie się wyżej wymienionych przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. Na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek wstrzymania w danej sprawie. Podmiot ten winien rzeczowo uzasadnić własny wniosek przez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej. Sąd nie jest zobowiązany do poszukiwania okoliczności przemawiających za uwzględnieniem wniosku. Zaznaczyć należy, że powołanie się przez wnioskodawcę na ustawowe przesłanki wstrzymania wykonania aktu lub czynności bez wskazania, na czym one polegają w realiach konkretnej sprawy, nie stanowi podstawy do uwzględnienia wniosku.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji stwierdzić należy, że skarżący nie wykazali, iż wykonanie tejże decyzji spowoduje realne niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wskazana we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji okoliczność braku środków finansowych potrzebnych do uiszczenia opłaty nie została poparta w tym względzie żadnymi dowodami. Natomiast kwestia prawidłowości naliczenia opłaty adiacenckiej nie może być rozpoznawana na tym etapie postępowania. Kontrola zgodności ustalenia opłaty adiacenckiej z przepisami prawa będzie przedmiotem oceny sądu na etapie rozstrzygania zasadności samej skargi. Rozstrzygnięcie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej aktu nie przesądza bowiem o zasadności wniesionej skargi, celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom.

Podsumowując uznać należy, że w przedmiotowej sprawie strona nie uprawdopodobniła zaistnienia przesłanek niezbędnych do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego i z tych względów Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

LS

Strona 1/1