Skarga H. G. na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na realizację inwestycji drogowej
Sentencja

Dnia 17 stycznia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu H. G. od postanowienia Starszego referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi z dnia 13 grudnia 2017 roku w sprawie ze skargi H. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na realizację inwestycji drogowej p o s t a n a w i a: utrzymać w mocy postanowienie Starszego referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi z dnia 13 grudnia 2017 roku A.B.

Inne orzeczenia o symbolu:
6151 Lokalizacja dróg i autostrad
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/2

H. G. zwróciła się o zwolnienie ją od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Wniosek o ustanowienie radcy prawnego cofnęła w piśmie z dnia 23 listopada 2017 roku.

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2017 roku Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy.

W piśmie z dnia 2 stycznia 2018 roku skarżąca wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia. Jej zdaniem rzetelnie przedstawiła swoją sytuację materialną i wskazała na okoliczność, że utrzymuje się z renty rodzinnej. Wskazała też, że posiada oszczędności w kwocie 5000 zł, ale nie są one, jak uznano, jej rezerwą finansową, tylko pieniędzmi odłożonymi na wesele syna i w niedługim czasie będą wykorzystane na tę uroczystość. Skarżąca nie ma więc możliwości pobrania z tych oszczędności jakiejkolwiek kwoty. Nie zgodziła się ze stwierdzeniem, że jako strona występująca na drogę sądową powinna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, ponieważ nie jest stroną inicjującą sprawę sądową, ale jest zmuszona bronić swoich praw poprzez zaskarżenie niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia organu administracji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 260 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 roku póz. 1369), dalej powoływanej jako: "p.p.s.a.", rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W sprawach tych wniesienie sprzeciwu wstrzymuje wykonalność zarządzenia lub postanowienia, a sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.

W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania; zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Przepisy, o których mowa wyżej, stanowią odstępstwo od ogólnej zasady określonej w art. 199 p.p.s.a., zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Strona skarżąca jest zatem zobowiązana ponosić koszty postępowania sądowego toczącego się z jej inicjatywy. Konstytucyjne prawo dostępu do sądu nie oznacza konieczności zagwarantowania stronom bezwarunkowego prawa uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych. Wymóg ponoszenia kosztów sądowych nie stanowi ograniczenia prawa do sądu. Przepis art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Dlatego tylko w sytuacjach wyjątkowych dopuszczalne jest przerzucanie ciężaru ponoszenia opłat sądowych na budżet państwa. Celem występującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym instytucji prawa pomocy jest bowiem zapewnienie realizacji konstytucyjnej zasady prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6151 Lokalizacja dróg i autostrad
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda