Dnia 17 stycznia 2018 roku Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi Wydział II - Agnieszka Grosińska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J.O. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J.O. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy. AG
II SA/Łd 912/17
Uzasadnienie
J.O., zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o zwolnienie od kosztów sądowych, w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.
Ze złożonego wniosku oraz z oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym wynika, że skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną. Małżonkowie posiadają dom o powierzchni 300 mkw., oszczędności w wysokości 150.000 zł, dwa samochody: VW A (2002 r., wartość 10.000 zł) i VW B (2010 r., wartość 50.000 zł). Skarżący uzyskuje wynagrodzenie za pracę w wysokości 8000 zł, prowadzi działalność gospodarczą, która nie przynosi dochodów. Żona skarżącego uzyskuje ze stosunku pracy kwotę 4000 zł. W uzasadnieniu skarżący podał, że koszty związane z prowadzoną działalnością to 4600 zł, koszty związane z utrzymaniem domu - 500-600 zł, wyżywienie - 500 zł, leki - 100-150 zł, koszty dojazdu do pracy - 500-600 zł.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zasadą wynikającą z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a. jest, iż każda ze stron ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Zgodnie jednak z treścią art. 243 § 1 p.p.s.a. stronie może być przyznane prawo pomocy na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją o charakterze wyjątkowym, która winna być stosowana jedynie w wypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, gdy wnioskodawca nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania (por. post. WSA w Olsztynie z dnia 7 września 2006 r., II SA/Ol 588/2006). Opłaty sądowe stanowią bowiem rodzaj danin publicznych. Zwolnienia od ponoszenia tego rodzaju świadczeń są zaś odstępstwem od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia. Dlatego też muszą być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją uzasadnione powody do przerzucenia ciężaru dotyczącego danej osoby czy osób na współobywateli. Strona musi zatem wykazać, iż jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od tej generalnej reguły (post. NSA z dnia 10 stycznia 2005 r., FZ 478/04).
Prawo pomocy stanowi realizację uprawnień wynikających z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 roku, Nr 61, poz. 284 ze zm.).