Dnia 23 października 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Prezydenta Miasta S. od decyzji kasatoryjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej p o s t a n a w i a: 1. odrzucić sprzeciw; 2. zwrócić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Prezydentowi Miasta S. kwotę 100 (sto) zł, uiszczoną tytułem wpisu sądowego, zaksięgowaną w dniu 13 września 2018 roku, pod poz. [...]. B.A.
Prezydent Miasta S. wniósł sprzeciw od decyzji kasatoryjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.
W odpowiedzi na sprzeciw strona przeciwna wniosła o jego odrzucenie, gdyż organ pierwszej instancji nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia sprzeciwu od kasatoryjnej decyzji wydanej w wyniku rozpatrzenia odwołania od decyzji tegoż organu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podnieść, że sprzeciw wniesiony do Sądu - zanim zostanie poddany merytorycznej kontroli - podlega ocenie pod kątem spełnienia wymogów kwalifikujących go do rozpoznania. Zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64b § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 roku, poz. 1302 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a.") sprzeciw niedopuszczalny podlega odrzuceniu. Katalog podstaw uzasadniających odrzucenie sprzeciwu nie jest katalogiem zamkniętym. Nie budzi wątpliwości Sądu, iż do przesłanek niedopuszczalności zalicza się brak legitymacji skargowej po stronie wnoszącego sprzeciw, w sytuacji gdy brak tej legitymacji jest ewidentny. Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Istotę legitymacji wnoszącego sprzeciw stanowi uprawnienie do żądania przeprowadzenia kontroli kasatoryjnej decyzji organów administracji publicznej przez sąd administracyjny w celu doprowadzenia jej do stanu zgodnego z prawem. Przepis art. 50 § 1 w zw. z art. 64b § 1 P.p.s.a., przyznaje uprawnienie do wniesienia sprzeciwu do sądu administracyjnego dwu kategoriom podmiotów: 1) każdemu, kto ma w tym interes prawny, oraz 2) w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacji społecznej jeżeli sprawa mieści się w zakresie jej statutowej działalności i brała ona udział w postępowaniu administracyjnym.
Zatem wnoszący sprzeciw, o którym mowa w pierwszym zdaniu art. 50 § 1 w zw. z art. 64b § 1 P.p.s.a., musi mieć w złożeniu sprzeciwu interes prawny rozumiany jako istnienie związku między, sferą jego indywidualnych praw i obowiązków a zaskarżonym aktem lub czynnością. Sprzeciw może bowiem dotyczyć tylko jego "własnej sprawy administracyjnej", rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnego, którym jest organ administracji publicznej i indywidualny podmiot nie podporządkowany organizacyjnie temu podmiotowi.
Powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tą jednostkę, jak i przez jej organ - w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1257 ze zm., dalej jako: "K.p.a.") - orzekający w określonej sprawie, interesu prawnego tej jednostki w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego.