Dnia 8 kwietnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Miasta Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz strony skarżącej Gminy Miasta Ł. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu nienależne uiszczonego wpisu od skargi, zaksięgowanego w dniu 30 września 2015 roku pod pozycją [...]. A. P.
Gmina Miasto Ł. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. nr [...] uchylające w całości postanowienie Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...]r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w Ł. przy ul. A 18a.
Strona skarżąca swoje prawo do wniesienie skargi do sądu wywiodła z uprawnienia do obrony swych interesów majątkowych, mimo obciążenia przez ustawodawcę obowiązkiem bycia organem I instancji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na niedopuszczalność skargi gminy, której organ jest właściwym do rozpoznania sprawy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga Gminy Miasta Ł. podlega odrzuceniu jako wniesiona przez podmiot do tego nieuprawniony. Postępowanie sądowoadministracyjne może być prowadzone jedynie na podstawie skargi wniesionej przez podmiot do tego legitymowany. Brak legitymacji do wniesienia skargi stanowi podstawę do jej odrzucenia jako niedopuszczalnej na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a.
Zgodnie z utrwalonym w dotychczasowej praktyce sądów administracyjnych poglądem, który Sąd w niniejszym składzie podziela, w zakresie w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcje organu administracji publicznej, nie jest on (ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, znacznie ogranicza zakres uprawnień tych jednostek jako osób prawnych. Wbrew twierdzeniom strony skarżącej nie do przyjęcia jest stanowisko, że gmina może zajmować różną pozycję (raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania) w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej. Przyjmuje się, że gmina, której organ wydał rozstrzygnięcie w sprawie w I instancji, a taka sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie, ani żaden jej organ, nie mają legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie. Gmina nie może więc na ogólnych zasadach skarżyć do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego, kwestionujących w ramach postępowania administracyjnego decyzje administracyjne lub postanowienia prezydenta, burmistrza albo wójta, nawet jeżeli te rozstrzygnięcia dotyczą jej interesów prawnych. W postępowaniu administracyjnym prezydent (burmistrz, wójt) działa w interesie państwa, jako organ państwa, a nie jako organ gminy reprezentujący jej interesy. Stąd nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu do sądu administracyjnego rozstrzygnięcia podjętego w tym postępowaniu. Nie może zmienić swojej roli z organu administracji publicznej w organ osoby prawnej, broniący jej interesów. W postępowaniu sądowoadministracyjnym chodzi wyłącznie o skontrolowanie legalności zaskarżonego rozstrzygnięcia, a nie o prowadzenie sporu, w którym organ I instancji broni swego stanowiska (por. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2000 r., sygn. akt OPK 14/00 oraz z dnia 19 maja 2003 r., sygn. akt OPS 1/03; wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2006 r., sygn. akt II OSK 780/05 oraz z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1017/04; postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2515/10, z dnia 22 stycznia 2010 r., sygn. akt II OSK 157/09, z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. akt II GSK 263/09, z dnia 28 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 2404/10, z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. akt I OSK 1551/09, z dnia 2 marca 2006 r., sygn. akt II GSK 387/05, z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt II OSK 2352/11- orzeczenia dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl).