Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie orzeczenia o niezbędności wejścia na teren nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2017 r., znak: [...], w przedmiocie orzeczenia o niezbędności wejścia na teren nieruchomości - w zakresie wniosku A. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

A. W. w dniu 10 listopada 2017 r. złożył skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2017 r., znak: [...], w przedmiocie orzeczenia o niezbędności wejścia na teren nieruchomości. Jednocześnie skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie uzasadniając jednak tego wniosku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie jest zasadny.

W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej jako: "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu bądź czynności. Sąd może jednak na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).

Instytucja wstrzymania wykonania aktu bądź czynności organu administracyjnego zapewnia stronie ochronę jej praw, a zatem to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ aktu lub czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności świadczących, że w odniesieniu do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania aktu bądź czynności, podjętych w granicach sprawy, jest zasadne.

W orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie przesłankę wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie miałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Natomiast za trudne do odwrócenia skutki uznaje się takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda, w: R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2013, s. 364 i n. wraz z powołanym orzecznictwem).

Skarżący nie wykazał w żaden sposób, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki określone w powołanym art. 61 § 3 p.p.s.a., uzasadniające uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Wniosek ten nie zawiera bowiem odrębnego od skargi uzasadnienia. Zauważyć zaś należy, że na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, Sąd nie ma możliwości dokonania oceny zgodności z prawem tego rozstrzygnięcia ani innych aktów i czynności podjętych w toku postępowania przed organami administracji.

Ubocznie wskazać trzeba, że rozstrzygnięcie niniejszym postanowieniem o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie wyłącza możliwości udzielenia stronie skarżącej ochrony tymczasowej na dalszym etapie postępowania sądowego. Przepis art. 152 § 1 p.p.s.a. stanowi bowiem, że w razie uwzględnienia skargi zaskarżony akt nie wywołuje skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi inaczej.

Z tych względów, wobec niespełnienia warunków z art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w postanowieniu.

Strona 1/1