Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty adiacenckiej; w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. F. i W. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej; w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

W dniu 22 listopada 2013 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skarga A. F. i W. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej, w treści której wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując, iż może zostać wyrządzona im szkoda na skutek wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Wskazali, że nie mają wystarczających środków finansowych na jednorazowe uiszczenie wymagalnej należności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z powyższego wynika, że instytucja wstrzymania wykonania aktów lub czynności może dotyczyć jedynie takich, które kwalifikują się do dobrowolnego lub przymusowego wykonania. Bezspornie decyzja ustalająca wysokość opłaty adiacenckiej do takiej kategorii należy. Ponadto konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że to na stronie wnioskującej spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w tym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków.

W niniejszej sprawie Sąd, analizując zarówno wniosek skarżących, jak również biorąc z urzędu pod uwagę okoliczności decydujące o wstrzymaniu wykonania decyzji stwierdził, że przesłanki warunkujące orzeczenie wstrzymania zaskarżonego aktu nie zachodzą. Nie ma bowiem podstaw do przyjęcia, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje nieodwracalne skutki, bowiem w razie uwzględnienia skargi przez Sąd uiszczona kwota podlegać będzie zwrotowi. Skarżący nie wykazali również, by wykonanie decyzji mogło wyrządzić im znaczną szkodę. Jak wynika ze skargi ogólnie jedynie wskazali na możliwość wyrządzenia im takiej szkody, jak i na brak wystarczających środków finansowych pozwalających na jednorazowe uiszczenie wymagalnej należności. Nie przedstawili zatem swojej sytuacji finansowej (posiadanych środków, oszczędności czy zobowiązań), z której wynikałoby, że uiszczenie przedmiotowej opłaty wyrządziłoby im szkodę w znacznych rozmiarach, a nie jakiejkolwiek, co uzasadniałoby uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. Ponadto przesłankę wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia (por. Jagielska, Wiktorowska, Wajda w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. R. Hauser, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2011, s. 332).

Wobec powyższego należało uznać, iż skarżący nie wykazali, że uiszczenie opłaty adiacenckiej stanowi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków.

Mając powyższe na uwadze, należało - na podstawie art. 61 § 3 cyt. ustawy - odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji.

Strona 1/1