Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2015r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
L. S. w skardze na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., Nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., znak: [...] nakładające na skarżącą grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 7500 zł - wniosła o "wstrzymanie czynności egzekucyjnych w niniejszej sprawie".
Skarżąca nie uzasadniła wniosku o wstrzymanie, kwestionując wyłącznie prawidłowość postępowania poprzedzającego wydanie zaskarżonego postanowienia oraz zasadność wymierzonej grzywny.
Sąd zważył, co następuje:
W świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej P.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wydania przez sąd administracyjny postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę okoliczności wskazujących na to, że zachodzą ustawowe przesłanki uwzględnienia wniosku.
Skarżąca nie wykazała tych przesłanek.
W szczególności nie ma podstaw do przyjęcia, że wykonanie zaskarżonego postanowienia spowoduje nieodwracalne skutki, bowiem w razie uwzględnienia skargi przez Sąd uiszczona kwota podlegać będzie zwrotowi.
Skarżąca nie wykazała również, by wykonanie zaskarżonego postanowienia mogło wyrządzić jej znaczną szkodę, w szczególności nie przedstawiła swojej sytuacji finansowej (posiadanych środków, oszczędności czy zobowiązań), z której wynikałoby, że uiszczenie grzywny w wysokości 7500 zł wyrządziłoby jej szkodę w znacznych rozmiarach, a nie jakąkolwiek, co uzasadniałoby uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. Ponadto zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, przesłankę wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia (por. Jagielska, Wiktorowska, Wajda w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, red. R. Hauser, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2011, s. 332), natomiast uiszczona grzywna w celu przymuszenia może być zwrócona wskutek ewentualnego wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonego postanowienia.
Jednocześnie wskazać należy, że sąd administracyjny nie jest uprawniony do "wstrzymania czynności egzekucyjnych" - takie uprawnienia ma wyłącznie organ egzekucyjny.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w sentencji.