Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ł. K., E. K. i S. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - w zakresie wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Ł. K., E. K. i S. K. złożyli wspólnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Wojewody z [...] r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Starosty B. z dnia [...] r., nr [...], znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia K. i A. małż. R. pozwolenia na przebudowę budynku gospodarczego z lokalizacją na działce nr [...] (ark. 42) przy ul. [...] w B.
We wniosku z dnia 4 stycznia 2016 r. (złożonym za pośrednictwem organu II instancji i przekazanym sądowi wraz ze skargą) skarżący zwrócili się do Sądu o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 135 k.p.a., do czasu rozpoznania ich skargi. Skarżący wyjaśnili, że przedmiotowy wniosek podyktowany jest ochroną ich interesów. Wykonanie zaskarżonej decyzji może bowiem prowadzić do nieodwracalnych skutków prawnych. Dodatkowo - zdaniem skarżących - istnieje duże prawdopodobieństwo wadliwości tej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm., dalej jako "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 cytowanego przepisu sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wypada w tym miejscu wyjaśnić, że powołany przepis stanowi jedyną podstawę prawną do wstrzymania wykonania decyzji przez sąd administracyjny. Powołany we wniosku art. 135 k.p.a. nie ma natomiast zastosowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym (przepis ten umożliwia jedynie organowi odwoławczemu wstrzymanie natychmiastowego wykonania decyzji pierwszoinstancyjnej, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności i tym samym nie odnosi się on do decyzji ostatecznych). Powołanie przez wnioskodawców błędnej podstawy prawnej przedmiotowego wniosku nie stoi jednak na przeszkodzie w jego rozpoznaniu w oparciu o właściwą regulację, tj. art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z przepisu tego wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności stanowi odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a. i uzasadnione jest jedynie w wyjątkowych okolicznościach. Jedną z tych okoliczności jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, rozumianej jako szkoda majątkowa lub niemajątkowa, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04, niepubl.).
Z kolei druga z przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności sprowadza się do niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Chodzi w tym przypadku o skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, LEX nr 192964).