Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Sidor po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. P. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., znak: [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania skargi z dnia 13 maja 2009r. dotyczącej niezachowania warunków zabudowy p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Skarżący H. P. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Auto - Myjnia "D." w T. L. wniósł skargę na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. L. z dnia [...] czerwca 2009r., znak:[...] wydane na podstawie art. 123 i art. 64 § 2 kpa o pozostawieniu bez rozpoznania jego skargi z dnia [...] dotyczącej niezachowania warunków zabudowy działki nr [...], ustalonych decyzją Burmistrza Miasta T.L. z dnia [...] grudnia 2005r. dla B. i Z. S.
Sąd zważył, co następuje:
Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Obowiązujące przepisy co do zasady przewidują dwuinstancyjną kontrolę rozstrzygnięć wydawanych przez organy administracyjne - zgodnie z art. 127 § 1 i 2 kpa od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji, przy czym do rozpatrzenia odwołania właściwy jest organ administracyjny wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.
Sądowa kontrola orzeczeń wydanych przez organy administracyjne jest natomiast dopuszczalna dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem administracji. (art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz.1270, zwanej dalej ppsa).
Obowiązek wyczerpania toku kontroli instancyjnej oznacza, że sąd administracyjny nie jest uprawniony do oceny zgodności z prawem orzeczenia organu I instancji bez jednoczesnej kontroli orzeczenia organu II instancji, wydanego wskutek wniesienia właściwego środka zaskarżenia. Oznacza to, że w każdym przypadku, gdy stronie przysługuje prawo wniesienia środka zaskarżenia (decyzji, zażalenia) od orzeczenia organu I instancji do organu odwoławczego, kontrola sądowa orzeczenia organu I instancji jest dopuszczalna tylko łącznie z kontrolą decyzji wydanej przez organ II instancji, a więc tylko wówczas, gdy przedmiotem skargi do sądu administracyjnego jest decyzja organu odwoławczego.
W świetle powyższego, skoro od zaskarżonej decyzji wydanej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. L., działającego jako organ I instancji, przysługiwało (na podstawie powołanego art. 127 § 1 i 2 kpa) odwołanie do organu wyższej instancji tj. do Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, to kontrola legalności tej decyzji byłaby dopuszczalna tylko w przypadku zaskarżenia decyzji organu wyższego stopnia, wydanej po rozpoznaniu odwołania.
W konsekwencji skarga, której przedmiotem jest wyłącznie decyzja organu I instancji, nie może być merytorycznie rozpoznana przez Sąd i jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa.
Z tych względów, orzeczono, jak w sentencji.