Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 15 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. B. o przyznanie tytułem kosztów udzielonej z urzędu pomocy prawnej wynagrodzenia za sporządzenie opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Z. W. w przedmiocie wymierzenia grzywny Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej w N. za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 45/02 p o s t a n a w i a przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na rzecz radcy prawnego A. B. prowadzącej Kancelarię Radcy Prawnego [...] w S., [...] tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 219,60 (dwieście dziewiętnaście 60/100) złotych, w tym tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 39,60 (trzydzieści dziewięć 60/100) złotych.
Pismem z dnia 28 sierpnia 2008 r. radca prawny A. B., wyznaczona przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w L. pełnomocnikiem z urzędu Z. W., wniosła o przyznanie tytułem kosztów udzielonej z urzędu pomocy prawnej wynagrodzenia za sporządzenie opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Pismo wnioskodawczyni zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że koszty udzielonej pomocy nie zostały uiszczone w całości ani w części oraz dołączoną opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w niniejszej sprawie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2007 r., którym odrzucono skargę Z. W.
Akta sprawy niniejszej zawierają pełnomocnictwo udzielone wnioskodawczyni przez skarżącego.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Jak wynika z akt sądowoadministracyjnych rozpoznawanej sprawy postanowienie z dnia 11 kwietnia 2007 r. stało się prawomocne w dniu 31 maja 2007 r. (k. 22). Wnioskodawczyni umocowana została zaś do działania w imieniu i na rzecz skarżącego w dniu 09 sierpnia 2007 r. (k. 88). W dniu 26 lutego 2008 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o doręczenie postanowienia z dnia 11 kwietnia 2007 r. wraz z uzasadnieniem (k. 89 - 90). Postanowienie z uzasadnieniem wnioskodawczyni otrzymała w dniu 18 marca 2008 r. (k. 92). Natomiast opinię prawną noszącą datę 26 sierpnia 2008 r. wnioskodawczyni doręczyła skarżącemu w dniu 28 sierpnia 2008 r. (data wynikająca z potwierdzonej za zgodność z oryginałem kserokopii potwierdzenia odbioru opinii przez żonę skarżącego dołączonej do nadesłanej do sądu opinii prawnej).
Przed przystąpieniem do rozważań dotyczących wysokości wynagrodzenia należnego wnioskodawczyni za sporządzenie opinii prawnej wyjaśnienia wymaga czy to, że opinia ta sporządzona została i doręczona mocodawcy po upływie piętnastu miesięcy po uprawomocnieniu się postanowienia z dnia 11 kwietnia 2007 r. i po upływie roku od dnia umocowania wnioskodawczyni do działania w imieniu i na rzecz skarżącego wpływać będzie na ocenę zasadności sporządzenia opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia a zarazem na zasadność wniosku o przyznanie wynagrodzenia z tego tytułu.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) zwanej dalej "ustawą o radcach prawnych", radca prawny wykonuje zawód ze starannością wynikającą z wiedzy prawniczej oraz zasad etyki radcy prawnego. Zasady etyki radcy prawnego wynikają z uchwalonego przez Krajowy Zjazd Radców Prawnych na mocy art. 57 pkt 7 ustawy o radcach prawnych Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Artykuł 28 pkt 8 zd. 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego wprowadzonego w życie na mocy uchwały Nr 5/2007 VIII Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 10 listopada 2007 r. stanowi, że radca prawny powinien poinformować mocodawcę o braku podstaw do wniesienia środka zaskarżenia w takim terminie, który umożliwi mocodawcy po uprzednim wypowiedzeniu pełnomocnictwa powierzenie sprawy celem wniesienie środka zaskarżenia innemu podmiotowi.