Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez radcę prawnego jest rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) zwane dalej "rozporządzeniem".
Zgodnie z unormowaniem §14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądem administracyjnym drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 ustępu drugiego tego paragrafu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Wynagrodzenie należy się więc radcy prawnemu tak za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej jak i za sporządzenie opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Biorąc pod uwagę przedmiot skargi, która zainicjowała niniejsze postępowanie, treść § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia zgodnie, z którym wynagrodzenie za sporządzenie opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jeżeli opinii nie sporządził ten sam radca prawny, który występował przed sądem pierwszej instancji wynosi 75% stawki minimalnej określonej w §14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia jak i to, że wnioskodawczyni nie reprezentowała skarżącego w toku pierwszoinstancyjnego postępowania sądowoadministracyjnego należne jej za sporządzenie opinii wynagrodzenie wynosić będzie 75% stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit c) rozporządzenia. Stawka minimalna, o której stanowi § 14 ust. 2 pkt 1 lit c) rozporządzenia wynosi 240 złotych. Tak, więc wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosić będzie 75% kwoty 240 złotych powiększonej stosowanie do unormowania § 2 ust. 3 rozporządzenia o stawkę należnego podatek od towarów i usług wynoszącą dla tej usługi 22% (art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Mając na względzie powyższe ustalenia i rozważania, działając na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia należało orzec jak w sentencji postanowienia.