Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. O. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym p o s t a n a w i a: odrzucić zażalenie J. O .
Postanowieniem z dnia 31 maja 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę J. O. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...], nakładające na skarżącego grzywnę w celu przymuszenia.
Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem został z urzędu doręczony skarżącemu w dniu 10 czerwca 2011 r. (k. 19).
W dniu 17 czerwca 2011 r. (data nadania) skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie, sporządzone przez siebie osobiście.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W myśl art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.; dalej: "ustawa") od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W świetle art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Postanowienie Sądu z dnia 31 maja 2011 r. odrzucające skargę J. O. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...], jest orzeczeniem kończącym postępowanie w niniejszej sprawie. Od postanowienia tego służy zatem skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, o czym skarżący został pouczony przez Sąd (k. 17).
Złożone przez skarżącego zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie powołanego art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy.
Nawet gdyby uznać, że pismo skarżącego z dnia 17 czerwca 2011 r. (data nadania), nazwane "zażaleniem", stanowi skargę kasacyjną od postanowienia Sądu z dnia 31 maja 2011 r., to skarga ta podlegałaby odrzuceniu jako niedopuszczalna. W świetle bowiem art. 175 § 1 ustawy skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis ten wprowadza przymus adwokacki, wyłączający możliwość sporządzenia skargi kasacyjnej przez samą stronę. Tylko podmioty wymienione w art. 175 § 2 ustawy, do których J. O., uprawnione są do wniesienia skargi kasacyjnej sporządzonej osobiście.
Odnosząc się do kwestii podniesionych w zażaleniu należy podnieść, że w skardze złożonej do Sądu w dniu 4 kwietnia 2011 r. (data nadania) J. O. zaskarżył dwa postanowienia ostateczne WINB z dnia [...] r. o numerach:
1) [...], utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., nr [...], uznające za niezasadne zarzuty skarżącego zgłoszone w postępowaniu egzekucyjnym oraz
2) [...], utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...], nakładające na skarżącego grzywnę w celu przymuszenia.
Skarżący złożył zatem w jednym piśmie dwie skargi na dwa odrębne postanowienia organu administracji. Każda z tych skarg wszczęła odrębną sprawę sądowoadministracyjną i od każdej z tych skarg skarżący zobowiązany był uiścić wpis.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.