Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. P. na decyzję Wojewody L. z dnia [..] nr [..] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Zgodnie z art. 230 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", od skargi, jako pisma wszczynającego postępowanie, pobiera się wpis, który należy uiścić przy wniesieniu skargi do sądu (art. 219 § 1 w zw. z art. 212 § 1 p.p.s.a.). Art. 47 § 1 p.p.s.a. nakłada natomiast obowiązek dołączenia do pisma strony, a więc także do skargi, jego odpisów i odpisów załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.
W przedmiotowej sprawie skarżąca G. P. - wnosząc skargę na decyzję Wojewody L. z dnia [..] nr [..] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - nie uiściła należnego wpisu w kwocie 500 złotych, a ponadto nie dołączyła do skargi jej odpisu. W tej sytuacji skarżąca została wezwana w trybie art. 220 § 1 p.p.s.a. do uiszczenia wpisu od skargi oraz w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. do złożenia 1 egzemplarza odpisu skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Powyższe wezwania zostały doręczone skarżącej prawidłowo w dniu 22 kwietnia 2014 r. (potwierdzenie odbioru - k.11). Zakreślony termin upłynął jednak bezskutecznie, albowiem skarżąca dotychczas nie uiściła wpisu od skargi, jak również nie uzupełniła braków formalnych skargi przez złożenie jej odpisu.
W myśl art. 220 § 3 p.p.s.a. skarga podlega odrzuceniu, jeśli pomimo wezwania nie został uiszczony od niej należny wpis. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji postanowienia.