Sprawa ze skargi na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie podziału nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. J. na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie podziału nieruchomości p o s t a n a w i a odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy
Uzasadnienie

Pismem z dnia 7 maja 2009 r. Z. J. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy . Wskazała, iż w dniu 21 stycznia 2009 r. Burmistrz wydał postanowienie w sprawie podziału nieruchomości, które nie zostało jej doręczone, pomimo, iż jest stroną tego postępowania. O wydaniu postanowienia dowiedziała się dopiero w dniu dokonywania pomiarów przez geodetę na jej działce. Skarżąca zarzuca, iż organ w sposób rażący narusza prawo ponieważ, pomimo jej interwencji w Urzędzie Gminy , nie zostało jej doręczone przedmiotowe postanowienie, a także odmówiono jej wglądu do tego dokumentu ze względu na jego zniszczenie.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy wyjaśnił, iż postanowienie wymienione przez skarżącą z dnia 21 stycznia 2009 r. "nigdy nie zostało wydane i doręczone komukolwiek. Wydanie takiego postanowienia było rozważane przez organ i został przygotowany jego projekt, lecz ostatecznie zmieniono koncepcję prowadzenia wywłaszczenia Z. J. i przygotowane projekty dokumentów zostały zniszczone".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, zważył co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu. Przepis art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) ściśle określa zakres kontroli działalności administracji publicznej sprawowanej przez sądy administracyjne i obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1- 4.

Zakres kontroli sprecyzowany w powyższym przepisie obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty w nim wymienione, a ponadto sądy administracyjne orzekają w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 powołanej ustawy).

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, że warunkiem dopuszczalności zaskarżenia postanowienia jest fakt jego istnienia. Brak przedmiotu zaskarżenia czyni wniesienie skargi niedopuszczalnym z innych przyczyn. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy Sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Z odpowiedzi na skargę wynika, że postanowienie wskazane przez Z. J. z dnia [...] r. "nigdy nie zostało wydane i doręczone komukolwiek. Wydanie takiego postanowienia było rozważane przez organ i został przygotowany jego projekt, lecz ostatecznie zmieniono koncepcję prowadzenia wywłaszczenia Z. J. i przygotowane projekty dokumentów zostały zniszczone".

Wynika zatem z powyższego, że nie ma przedmiotu zaskarżenia. Natomiast sprawa ewentualnego niszczenia przez organ administracji dokumentów urzędowych nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego, lecz należy do właściwości innych organów, wobec czego Sąd nie mógł merytorycznie rozpoznać wskazanego przez skarżącą zarzutu niszczenia dokumentów.

Z powyższych względów skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy