Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy . na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie rozłożenia na raty opłaty adiacenckiej p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...]r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Burmistrza z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty opłaty adiacenckiej.
Skargę do sądu administracyjnego na powyższą decyzję wniósł w imieniu Gminy Burmistrz .
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze blinie wniosło o jej odrzucenie z uwagi na brak po stronie skarżącego legitymacji do wniesienia skargi na decyzję organu odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwana p.p.s.a.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, a także inny podmiot, któremu ustawy szczególne przyznają prawo do wniesienia skargi.
W rozpoznawanej sprawie oceny wymaga kwestia, czy organ, który był właściwy do orzekania w pierwszej instancji w drodze decyzji administracyjnej, ma legitymację do wniesienia skargi na decyzję organu odwoławczego w sprawie, w której wydał rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne.
Wskazać należy, iż organ jednostki samorządu terytorialnego, który występuje w roli organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a., reprezentuje interes jednostki samorządu terytorialnego wyłącznie w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie administracyjne. W zakresie, w jakim organ ten wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on uprawniony do reprezentowania interesu prawnego jednostki samorządu terytorialnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Oznacza to, iż powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, bądź sądowoadministracyjnego.
Dopuszczenie możliwości wniesienia skargi przez organ administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, nadawałoby bowiem temu organowi dwojakie uprawnienia: władcze w zakresie prowadzenia postępowania administracyjnego i wydania rozstrzygnięcia oraz uprawnienia strony, która kieruje się własnym interesem prawnym.
Przyjęcie stanowiska, że organ jednostki samorządu terytorialnego może zajmować różną pozycję (organu wydającego decyzję i strony postępowania) w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej, stanowiłoby naruszenie zasady prawdy obiektywnej.
Należy zatem podzielić pogląd, że organ jednostki samorządu terytorialnego, który wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji, nie ma legitymacji do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie (uchwała 7 sędziów NSA z dnia 10 maja 2003 r., sygn. akt OPS 1/03, ONSA 2003/4/115, wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1017/04 - LEX nr 171164).
W związku z powyższym skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.