Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Ż. P. i K. P. z udziałem Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a odrzucić wniosek.
Ż. P. i K. P. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie pismo z dnia 19 kwietnia 2012 r. zatytułowane "Wniosek", w którym domagali się:
1. "nadania rygorów i tytułu wykonawczego" decyzjom Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] r. o nr: [...], [...], [...];
2. "przyznania zasiłku okresowego od miesiąca czerwca 2012 r.";
3. "przyznania rodzinie (dzieciom uczącym się) pomocy w formie zasiłku celowego na żywność w okresie wakacji od czerwca do sierpnia 2012 r.";
4. "przyznania pomocy Ż. P. - osobno".
Wnioskodawcy wskazali ponadto, iż "nadal oczekują zaświadczenia dla Ż.P. o przyznanej pomocy za marzec 2012 r. do 19 kwietnia 2012 roku".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 63 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej p.p.s.a., jeżeli ustawy tak stanowią, postępowanie sądowe wszczyna się na wniosek. Z treści powyższego unormowania jednoznacznie wynika, iż postępowanie w tym trybie można wszcząć jedynie wtedy, gdy przepis szczególny - zawarty bądź w p.p.s.a., bądź w innych ustawach - przewiduje taką możliwość.
Obowiązujące przepisy prawa nie dają podstaw do wszczęcia przed sądem administracyjnym postępowania w takim przedmiocie, na jaki wskazała w swym wniosku strona. Żądanie strony wykracza bowiem poza granice kognicji sądów administracyjnych określone w art. 3, art. 4 i art. 5 p.p.s.a. Ponadto należy zauważyć, iż przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) jednoznacznie wskazują, że zadania pomocy społecznej wykonują: w gminach - ośrodki pomocy społecznej (art. 110 ust. 1), w powiatach - powiatowe centra pomocy rodzinie (art. 112 ust. 1), w województwach - regionalne ośrodki polityki społecznej (art. 113 ust. 1). Do właściwości sądów administracyjnych nie należy więc rozpoznawanie wniosków o przyznanie świadczeń na podstawie powyższej ustawy, jak również wydawanie zaświadczeń dotyczących świadczeń przyznanych przez organy pomocy społecznej. Przepisy prawa nie przewidują ponadto możliwości nadawania przez sądy administracyjne rygoru natychmiastowej wykonalności decyzjom organów administracji. Ubocznie należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 108 k.p.a. rygor taki może być - w ściśle określonych przypadkach - nadany przez organ administracji na wniosek strony lub z urzędu. Rygor natychmiastowej wykonalności można jednak nadać jedynie decyzji nieostatecznej.
W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wniosek wniesiony w niniejszej sprawie nie podlega właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, ponieważ jego przedmiotem jest żądanie nie mieszczące się w zakresie kognicji tego sądu.
W tym stanie rzeczy wniosek Ż. P. i K. P. należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a., w myśl którego sąd odrzuca wniosek, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.