II SA/Lu 577/13 POSTANOWIENIE Dnia 2 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. i M. N. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 4 lipca 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga B. i M. N. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości.
Skarżący w skardze zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wyjaśnili, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje trudności w korzystaniu z nieruchomości skarżących na skutek nieprecyzyjnego określenia zakresu robót i czasu korzystania z ich działki przez D. W.. Wyjaśnili ponadto, że nie można określić ostatecznego kształtu robót remontowych koniecznych do wykonania przez D. W. w związku z prowadzonym postępowaniem przed organami nadzoru budowlanego i możliwością zmiany projektu renowacji przedmiotowej ściany, co może prowadzić do trudno odwracalnych działań remontowych oraz nieuwzględnieniu rekompensaty z tytułu poniesionych strat w związku z korzystaniem z nieruchomości skarżących.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, sąd na wniosek skarżącego może na podstawie z art. 61 § 3 p.p.s.a. wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ochrona udzielana wnioskodawcy ma charakter tymczasowy. W myśl bowiem art. 61 § 6 p.p.s.a wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek: niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Nie budzi wątpliwości wyrażane w orzecznictwie stanowisko, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2010 r. I GZ 316/10). To na skarżącym spoczywa bowiem obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Oznacza to, że wnioskodawca powinien wskazać konkretne okoliczności świadczące o tym, że w związku z wykonaniem decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto podkreślić należy, że nie wystarczy samo wskazanie przesłanek, czy nawet ogólny wywód strony. Wnioskodawca powinien wyjaśnić na czym polega niebezpieczeństwo powstania opisanych wyżej skutków i przekonywująco uzasadnić swoje twierdzenia w tym przedmiocie. Konieczność uwzględnienia w postępowaniu sądowoadministracyjnym całości akt sprawy nie oznacza bowiem, że Sąd - w odniesieniu do wniosku - miałby się domyślać jakie dowody chciałby przedstawić wnioskodawca, aby wykazać spełnienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2010 roku, sygn. akt II FSK 502/09).
Odnosząc powyższe do sprawy niniejszej stwierdzić należy, że skarżący nie wskazali żadnych konkretnych okoliczności, mogących potwierdzić, że zachodzą przesłanki ustawowe wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Skarżący nie twierdzą nawet, że w związku z wykonaniem decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia im znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że skarżący nie uprawdopodobnili, że w ich przypadku spełnione zostały przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, określone w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Ponadto wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji byłoby niezasadne w związku z okolicznością upłynięcia w dniu 27 czerwca 2013 r. terminu przewidzianego na wykonanie robót budowlanych.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.