Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej uznania działek za mienie gromadzkie w zakresie skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Lu 591/13 p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną.
Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Natomiast stosownie do art. 178 cyt. ustawy wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że odpis wyroku z dnia 4 lutego 2014 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w dniu 7 marca 2014r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 41 akt sądowych). Pełnomocnik organu wniósł skargę kasacyjną z pominięciem obowiązku, wynikającego z art. 177 § 1 cyt. ustawy, tj. wniesienia skargi do sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Jak wynika bowiem z akt sprawy skarga kasacyjna została złożona bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W związku z tym za dzień wniesienia skargi kasacyjnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie uznać należało dzień przesłania jej przez Naczelny Sąd Administracyjny na adres Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, tj. 15 kwietnia 2014r. Oznacza to, że skarga kasacyjna została wniesiona z uchybieniem terminu określonego w art. 177 § 1 wspomnianej ustawy.
Z tych względów, na podstawie art. 178 powyższej ustawy skargę kasacyjną należało odrzucić.