Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. C. i W. I. na postanowienie Starosty z dnia [...]., znak [...] w przedmiocie uzgodnień planowanego przedsięwzięcia w zakresie ochrony środowiska p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi z dnia 23 lipca 2008 r. wniesionej przez M. C. i W. I. jest postanowienie Starosty . z dnia [...] znak [...], wydane w trybie art. 106 kpa.
Skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...], na decyzję Wójta Gminy z dnia [...]., Nr [...] oraz na postanowienie Państwowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]., znak [...] zostały wyłączone do odrębnego postępowania (zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II z dnia 15 września 2008 r.), o czym skarżący zostali poinformowani.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W rozpatrywanej sprawie skarżący nie skorzystali z przysługującego im prawa wniesienia zażalenia. Zgodnie bowiem z art. 106 § 5 k.p.a. zajęcie stanowiska przez organ, do którego się zwrócono, następuje w drodze postanowienia, na które służy stronie zażalenie.
W związku z tym, iż skarżący w niniejszej sprawie nie wyczerpali toku postępowania przed organami administracji, skarga do sadu administracyjnego na ww. postanowienie organu pierwszej instancji jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Mając powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji.