Sprawa ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie wstrzymania użytkowania obiektu; w zakresie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie wstrzymania użytkowania obiektu; w zakresie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić G. S. przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

G. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie wstrzymania użytkowania budowli rolniczej, tj. czterech zblokowanych silosów zbożowych z wiatą do rozładunku. Wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, skarżący wnioskiem złożonym w dniu 20 stycznia 2011 r. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez częściowe zwolnienie od kosztów sądowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Skarżący G. S. zwrócił się do sądu o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych. czyli o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwana jako p.p.s.a.). Zgodnie z art. 246 ( 1 pkt 2 ustawy p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

W niniejszej sprawie wniosek skarżącego nie zawiera podstaw do przyznania mu prawa pomocy.

Zgodnie z zasadą postępowania sądowoadministracyjnego wyrażoną w art. 199 p.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Wyjątkiem od tej zasady jest ustawowe zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów wyrażone w art. 239 p.p.s.a. oraz możliwość przyznania przez Sąd prawa pomocy w trybie tej ustawy.

Instytucja prawa pomocy pozwala osobom najuboższym na przeprowadzenie postępowania sądowoadministracyjnego, jest formą dofinansowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków sfinansowania udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.

Jak wynika z wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy (k.38-39 akt sądowych) prowadzi on gospodarstwo domowe wspólnie z żoną i synem. Jego dochody i osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym stanowią: wynagrodzenie wnioskodawcy za pracę ok. 3500zł, dochód z gospodarstwa rolnego ok. 1500zł oraz dochód żony w kwocie ok. 4500zł w sumie 9.500zł Ponadto do majątku skarżącego i osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym wchodzą: dom o pow. 180m², mieszkanie o pow. 60m², nieruchomość rolna o pow. ok. 7,5ha, oszczędności w kwocie 30.000zł i samochód osobowy.

Mając na uwadze sytuację finansową wykazaną we wniosku, stwierdzić należy, że sytuacja finansowa i majątkowa skarżącego jest stabilna. Wysokość dochodów skarżącego oraz fakt, iż dysponuje on oszczędnościami w wysokości 30.000zł wskazuje, że jest w stanie ponieść pełne kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Dysponuje on zatem środkami umożliwiającymi pokrycie kosztów sądowych, jakie mogą wystąpić na tym etapie postępowania (por. Postanowienie NSA z dnia 1 października 2010r., I OZ 730/10 publ. NSA - Centralna Baza Orzeczeń i Informacji o Sprawach).

Wnioskodawca wskazał, że ma trudną sytuacje materialną, z uwagi na ponoszone wysokie koszty związane z wykończeniem domu oraz utrzymaniem rodziny. Podniósł także, że ma zaciągnięty kredyt hipoteczny i konsumpcyjny.

Jednak należy podnieść, że konieczność przeprowadzenia remontów należącego do strony mienia nie może skutkować przyznaniem jej prawa pomocy (por. Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2006r., III SA/Wa 1689/05, publ. pod red. B. Dauter - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzecznictwo", Warszawa 2007, s. 436).

Z tych względów, wobec braku przesłanek z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) należało odmówić przyznania prawa pomocy.

Strona 1/1