Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego J. B. o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie ze skargi Z. W. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N. p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu J. B. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem należnego podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Radca prawny J. B. wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu skarżącego wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. Do wniosku dołączył opinię o braku podstaw do wniesieni skargi kasacyjnej oraz jej odpis dla skarżącego. Wniosek zawiera oświadczenie z treści, którego wynika, że opłaty nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Starszy referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W niniejszej sprawie aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez radcę prawnego jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1805) zwane dalej "rozporządzeniem". Paragraf 22 rozporządzenia stanowi, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Paragraf 23 stanowi zaś, że rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Zatem rozporządzenie będzie miało zastosowanie do spraw, które zostały wszczęte i w danej instancji zakończone przed dniem jego wejścia w życie, to jest dniem 1 stycznia 2016 r. jak i do spraw, które w danej instancji zostały zakończone po tym dniu. Przy czym jak wynika z porównania treści § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia z treścią § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia o zakończeniu postępowania w danej instancji decyduje wydanie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Postanowienie odrzucające w niniejszej sprawie skargę zostało wydane w dniu 27 stycznia 2016 r. Zatem orzeczenie kończące postępowanie w pierwszej instancji zostało wydane po wejściu w życie rozporządzenia.
Stosownie do unormowania § 2 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami rozporządzenia (pkt. 1) oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego (pkt. 2). Sposób ustalania wysokości opłaty, o której stanowi §2 pkt 1 normuje § 4 rozporządzenia. Zgodnie jego ustępem pierwszym opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustęp drugi tego paragrafu stanowi zaś, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.